W środę 6 czerwca rano będzie miało miejsce główne tegoroczne wydarzenie astronomiczne w naszym kraju: przejście Wenus na tle Słońca. Po emocjach związanych z obserwacją tego zjawiska można będzie obserwować oddalający się od pełni Księżyc oraz 3 inne planety Układu Słonecznego: Marsa, Saturna oraz Merkurego.

Przejście Wenus na tle Słońca będzie głównym wydarzeniem astronomicznym nie tylko w tym tygodniu, ale także w całym roku. W Polsce można będzie obserwować drugą część zjawiska, ponieważ Słońce wzejdzie, gdy już Wenus minie środek cięciwy naszej Gwiazdy Dziennej. Po więcej szczegółów na temat przejścia odsyłam do Za tydzień ostatnie w tym stuleciu przejście Wenus na tle Słońca!„>niedawnego wpisu na ten temat i zamieszczonych na koniec niego linków. Tutaj tylko przypomnę animację pokazującą widoczność przejścia z Giżycka:

Animacja pokazuje przejście Wenus na tle Słońca 6 czerwca 2012 roku widoczne z Giżycka w północno-wschodniej Polsce.     Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).     Miniaturka wzięta ze strony http://vt2012.astronomia.pl/index.html.

oraz tabelę z wyszczególnionymi charakterystycznymi momentami zjawiska i ich widoczności z północo-wschodniego oraz południowo-zachodniego krańca Polski:

Widoczność przejścia Wenus na tle Słońca 6 VI 2012 z terenu Polski
MomentGodzinaWysokość Słońca

w Trakiszkach [°]

Wysokość Słońca

w Bogatyni [°]

I kontakt0:09:38-13,0-15,6
II kontakt0:27:34-13,1-16,1
środek3:29:36

-3,6-9,3
wschód Słońca

w Trakiszkach

3:55:18-0,8-6,6
wschód Słońca

w Bogatyni

4:48:23+5,3-0,8
III kontakt6:31:39+19,1+13,3
IV kontakt6:49:35+21,6+16,0

Mapka pokazuje położenie Księżyca w końcu pierwszej dekady czerwca 2012 roku.

Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Koniec pierwszej dekady czerwca będzie silnie rozświetlony przez Księżyc. Naturalny satelita Ziemi przejdzie przez pełnię w poniedziałek 4 czerwca o godzinie 13:12 i do końca tygodnia jego faza nie spadnie poniżej 50%. Dlatego zwłaszcza początek tego tygodnia będzie się wiązał z najjaśniejszymi nocami w tym roku, na co złoży się dodatkowo niezbyt głębokie chowanie się Słońca pod horyzont.

W nocy z poniedziałku na wtorek Księżyc przejdzie przez najbardziej na południe wysunięty punkt swojej drogi wśród gwiazd, a pod koniec tygodnia będzie wschodził niewiele przed świtem. Dlatego przez cały tydzień Srebrny Glob będzie przebywał w nocy nisko nad horyzontem, co trochę osłabi jego wpływ na tło nieba. W pobliżu weekendu można będzie obserwować Księżyc już za dnia.

Poniedziałek 4 czerwca jest zarezerwowany przez Księżyc na odwiedziny gwiazdozbioru Skorpiona. O godzinie podanej na mapce Srebrny Glob będzie miał fazę 100% i będzie zajmował pozycję między Antaresem a Graffias. Od najjaśniejszej gwiazdy Skorpiona Księżyc będzie oddalony o około 5°, natomiast od Graffias – o 4°.

W środę 4 czerwca i w czwartek 5 czerwca Księżyc odwiedzi Strzelca. W środowy poranek Księżyc będzie prezentował swoją tarczę w fazie 97%, a świecił będzie około 4° na północ od gwiazdy Kaus Borealis, oznaczonej w atlasach grecką literą λ. Jednocześnie Księżyc będzie się znajdował 8° od Nunki – najjaśniejszej gwiazdy w całej konstelacji, choć oznaczonej grecką literą σ. Dobę później faza Księżyca będzie wynosić 91%, a od Nunki będzie go dzieliło prawie 11°.

Piątek 8 czerwca zastanie Księżyc na tle gwiazdozbioru Koziorożca. Do tego czasu jego faza spadnie do 84%. Tej nocy Srebrny Glob przejdzie bardzo blisko dość jasnych gwiazd tej konstelacji, oznaczonych greckimi literami α i β. Zwłaszcza druga z wymienionych gwiazd będzie się znajdowała blisko Księżyca. O godzinie podanej na mapce Księżyc od gwiazdy Dabih będzie dzieliło niecałe 2°. Natomiast gwiazda Algedi, czyli α Cap, będzie oddalona od Księżyca o kolejne 2 stopnie.

Weekend Księżyc zarezerwował sobie na spotkanie z gwiazdami Wodnika. W sobotę 9 czerwca faza Srebrnego Globu spadnie do 74% i odnaleźć go będzie można 6° od gwiazdy Sad al Suud, czyli β Aqr, natomiast dobę później jego faza jeszcze się zmniejszy do 65%, a sam Księżyc będzie świecić 7° od gwiazdy Sad al Melek, oznaczonej grecką literą α.

Mapka pokazuje położenie Marsa i Saturna w końcu pierwszej dekady czerwca 2012 roku.

Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Wieczorem coraz gorsze są warunki widoczności Marsa i Saturna. Obie planety wciąż poruszają się w przeciwnych kierunkach i dość szybko zbliżają się do siebie. W niedzielę 10 czerwca odległość między planetami będzie wynosić 34° i będzie się zmniejszać się o prawie 3° na tydzień. W tym tygodniu jasność Marsa spadnie już do +0,6 magnitudo, jego tarcza będzie miała średnicę niewiele ponad 7″ oraz fazę 89%. Saturn będzie świecił prawie takim samym blaskiem jak Mars, ale jego tarcza będzie miała średnicę 18″ (czyli ponad 2 razy więcej) i fazę 100%. Maksymalna elongacja Tytana (zachodnia) wypada w tym tygodniu w sobotę 9 czerwca.

W niedzielę 10 czerwca Mars przejdzie bardzo blisko gwiazdy σ Leonis, czyli tej samej gwiazdy, niedaleko której w 2009 roku swoją pętlę zakreślał Saturn. Wieczorem Mars będzie się znajdował około 50' od σ Leo, a więc mniej niż 2 średnice Księżyca.

Animacja pokazuje położenie Merkurego w końcu pierwszej dekady czerwca 2012 roku.

Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

W drugiej części tygodnia nisko nad zachodnim horyzontem można będzie odnaleźć Merkurego. Nie będzie to tak korzystna elongacja, jak na początku marca, mimo tego, że planeta 1 lipca oddali się od Słońca na ponad 25°, czyli o prawie 7° więcej niż w marcu. O wszystkim zadecyduje jednak mało korzystne nachylenie ekliptyki do horyzontu, przez co Merkury po zmierzchu cały czas będzie niezbyt wysoko ponad widnokręgiem.

Szczegóły widoczności Merkurego podaje poniższa tabela:

Merkury w końcu pierwszej dekady czerwca 2012 r.
DataJasność

[mag]

Średnica

kątowa

[„]

Faza

[%]

Wysokość

[°]

6 VI-1,15,4882,2
7 VI-1,05,5862,7
8 VI-0,95,6833,2
9 VI-0,85,6813,7
10 VI-0,85,7793,9

Autor

Avatar photo
Ariel Majcher