Kilka dni temu powitaliśmy Nowy Rok. Będzie to rok wyjątkowy – pierwszy rok nowego stulecia. Co nas w nim czeka ?

Kilka dni temu wszyscy hucznie witaliśmy nowe stulecie. Niektórzy witali je już w zeszłym roku, ale cóż szkodzi zabawić się dwa razy 🙂 Spróbujmy się jednak przyjrzeć co ciekawego w astronomii czeka nas w nadchodzącym roku.

Wielu zjawisk astronomicznych nie sposób przewidzieć. Nie wiemy czy nie wybuchnie gwiazda supernowa, nie wiemy czy nie pojawi się jakaś piękna, dotąd nie odkryta kometa, nie wiemy nawet czy któryś ze spokojnych na ogół rojów meteorów nie zaskoczy nas wzmożoną aktywnością. Nie wiemy również czy dane nam będzie obserwować zorze polarne (choć ze względu na dużą aktywność Słońca – jest to prawdopodobne).

Zajmijmy się jednak tym co o 2001 roku wiemy. 3 stycznia znajdziemy się (wraz z naszą Planetą) w peryhelium – najbliższym Słońcu punkcie orbity, a 4 lipca w aphelium – punkcie najdalszym. Wokół naszej planety będzie krążył Księżyc. Układ jego faz znalezc można na stronie: http://www.griffithobservatory.org/Skymoonphases2001.html

W 2001 roku nastąpią 2 zaćmienia Słońca: całkowite w dniu 21 czerwca i obrączkowe 14 grudnia. Żadne z nich nie będzie widoczne w Polsce (nawet jako częściowe). Natomiast zobaczymy jedno z trzech zaćmień Księżyca. 9 stycznia wieczorem obserwatorzy w całej Europie zobaczą całkowite zaćmienie Księżyca. Pozostałe dwa zaćmienia będą mieć miejsce 5 lipca (zaćmienie częściowe) i 30 grudnia (zaćmienie półcieniowe). Więcej o zaćmieniach znalzć można na stronie http://sunearth.gsfc.nasa.gov/eclipse/eclipse.html

W przyszłym roku będziemy też obserwować planety. Warunki do obserwacji Merkurego będą sprzyjające przez kilka dni wokół jego wschodniej elongacji w dniu 22 maja (będzie wtedy widoczny krótko po zachodzie Słońca) i wokół jego maksymalnej elongacji zachodniej w dniu 29 pazdziernika (wtedy należy szukać go na wschodnim niebie krótko przed wschodem Słońca). Pozostałe elongacje nie sprzyjają obserwacjom planety. Wenus przez pierwszą część roku widoczna będzie wieczorem nad zachodnim horyzontem (maksymalną odległość od Słońca osiągnie 17 stycznia). Pózniej warunki jej widoczności będą się pogarszać aby w marcu pogrążyć się w oślepiającym blasku Słońca. Po kilku tygodniach Wenus zacznie być widoczna rano i osiągnie maksymalną odległość kątową od Słońca 7 czerwca. Pózniej warunki do obserwacji znów zaczną się pogarszać i w pazdzierniku Wenus ponownie stanie się niewidoczna. Mars będzie widoczny w nocy przez większą część roku wschodząc coraz wcześniej. Opozycja (oznaczająca najlepsze warunki do obserwacji) wypadnie 13 czerwca. Jowisz i Saturn będą przebywać na niebie stosunkowo blisko siebie i warunki ich obserwacji będą podobne. Na początku roku obie planety widoczne od wieczora do rana. Z biegiem czasu zachodzić będą coraz wcześniej aby 25 maja (Saturn) i 14 czerwca (Jowisz) znalezć się w pobliżu Słońca stając się niewidocznymi. Kilka tygodni po tym terminie można ponownie rozpocząć poszukiwania obu planet krótko przed wschodem Słońca nad wschodnim horyzontem.

Zapraszamy do obserwacji nieba w Nowym Roku i życzymy aby był on radosny i szczęśliwy!