Mimo, że ostatnia kwadra Księżyca wypada dopiero w piątek 13 kwietnia, to Srebrny Glob będzie widoczny słabo: wschodził będzie późno i przebywał będzie nisko nad widnokręgiem. Również słabe będą warunki obserwacyjne Jowisza, który na wieczornym niebie widoczny będzie jeszcze tylko przez jakieś 10 dni. Dużo lepiej widoczne będą Wenus, Saturn oraz Mars, który pod koniec tygodnia zmieni kierunek ruchu z wstecznego na prosty.
Wenus wchodzi powoli w najlepszy okres widoczności podczas tego sezonu obserwacyjnego. Położenie planety po zmierzchu zmienia się niewiele, godzinę po zachodzie Słońca Wenus znajduje się około 30° nad horyzontem, a zachodzi już po północy. Wenus cały czas zbliża się do Ziemi, dzięki czemu rosną rozmiary jej tarczy oraz jasność, maleje natomiast faza. Do końca tygodnia jasność Wenus zwiększy się do -4,5 wielkości gwiazdowej, a przez teleskopy oraz lornetki będzie można obserwować tarczę planety o średnicy 30″ i fazie 39%.
Zupełnie inaczej przedstawia się widoczność Jowisza. Planeta szybko zbliża się do koniunkcji ze Słońcem, która wystąpi dokładnie za miesiąc 13 maja. Nałożą się tutaj dwa efekty: zbliżanie się Jowisza do Słońca oraz wydłużanie się dnia. Ich połączenie spowoduje, że planeta każdego kolejnego wieczora będzie widoczna wyraźnie niżej nad widnokręgiem. 9 kwietnia godzinę po zmierzchu Jowisz będzie się znajdował jeszcze 15° nad zachodnim horyzontem, ale w niedzielę 15 kwietnia o tej samej porze już zaledwie niecałe 7°.
Z wymienionych w poprzednim akapicie względów obserwacje zjawisk w układzie księżyców galileuszowych Jowisza będą trudne, ale będzie można próbować dojrzeć następujące zjawiska:
- 9 kwietnia, godz. 19:36 – wejście Io na tarczę Jowisza,
- 9 kwietnia, godz. 20:12 – wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
- 10 kwietnia, godz. 19:30 – wyjście Io z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
- 12 kwietnia, godz. 19:48 – wejście Europy na tarczę Jowisza,
- 12 kwietnia, godz. 20:54 – wejście cienia Europy na tarczę Jowisza.
Mapka pokazuje położenie Marsa w drugim tygodniu kwietnia 2012 roku.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Po drugiej stronie nieba świeci Mars. Czerwona Planeta oddala się od Ziemi, dodatkowo w niedzielę 15 kwietnia Mars zawróci na zakreślanej przez siebie pętli i ponownie zacznie przesuwać się z zachodu na wschód. Tego samego dnia osiągnie minimalną odległość od Regulusa, do którego do tego momentu będzie się zbliżał, a wyniesie ona niecałe 4,5 stopnia.
Od przyszłego tygodnia odległość Marsa od Ziemi będzie się zwiększać już szybko i planeta będzie bardzo wyraźnie słabnąć. W niedzielę 15 kwietnia Mars będzie świecił z jasnością -0,4 magnitudo, a przez teleskopy można obserwować tarczę planety o średnicy 11″ i fazie 94%.
Mapka pokazuje położenie Marsa w drugim tygodniu kwietnia 2012 roku.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Mars zawróci na swojej drodze po niebie i zacznie dość szybko zbliżać się do Saturna. W niedzielę 15 kwietnia planety będą odległe od siebie o ponad 50°, ale w następnych tygodniach będzie się to znacznie zmieniać, gdyż Mars i Saturn przez jakiś czas będą przesuwać się w przeciwnych kierunkach.
Planeta z pierścieniami jest tuż po opozycji i wciąż przesuwa się ruchem wstecznym (czyli ze wschodu na zachód), zbliżając się do Spiki – najjaśniejszej gwiazdy Panny. Do końca tygodnia odległość między tymi ciałami niebiańskimi zmniejszy się do nieco ponad 5°. Obecnie Saturn świeci z jasnością +0,2 wielkości gwiazdowej, zaś jego tarcza ma średnicę 19″. Maksymalna elongacja Tytana wypada w tym tygodniu w niedzielę 15 kwietnia.
Mapka pokazuje położenie Księżyca w drugim tygodniu kwietnia 2012 roku.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
W drugiej części nocy nad widnokręgiem zacznie pojawiać się Księżyc. Początkowo będzie on widoczny dość dobrze, ponieważ w fazie 93% znajdzie się w gwiazdozbiorze Wagi i będzie górował około godziny 3 nad ranem na wysokości prawie 20°. Jednak każdej kolejnej nocy Srebrny Glob wzejdzie wyraźnie później i będzie górował niżej. Do końca tygodnia Księżyc przejdzie od Wagi do Koziorożca, mijając po drodze kilka jasnych gwiazd.
I tak: we wtorek 10 kwietnia faza Księżyca zmniejszy się do 85%, a o godzinie podanej na mapce odnaleźć go będzie można niecałe 5° na północ od Antaresa oraz gromady kulistej M4.
Dwa dni później faza Srebrnego Globu spadnie do 65%, a do tego momentu dotrze on już do centralnych rejonów konstelacji Strzelca. Około godziny 4 rano znajdzie się on 4° na północ od gwiazdy Kaus Borealis, gwiazdy oznaczanej grecką literą λ oraz jasnej gromady kulistej gwiazd M22.
Kolejne dwa dni później Księżyc wschodzić już będzie niewiele przed godziną 3 rano. Będzie wtedy już po III kwadrze i w fazie 43% będzie świecić na tle gwiazdozbioru Koziorożca, około 4° od gwiazdy Algiedi (α Cap) oraz 2° od gwiazdy Dabih (β Cap).
Pierwsza z wymienionych gwiazd jest interesująca nawet dla tych osób, które prowadzą obserwacje tylko gołym okiem. W tym miejscu znajdują się dwie gwiazdy o jasnościach 3,6 oraz 4,3 wielkości gwiazdowe, które na niebie są odległe od siebie o niecałe 6,5 minuty kątowej, czyli mogą być sprawdzianem dla ostrości wzroku. Niestety jest to układ podwójny jedynie wizualnie, a więc gwiazdy są blisko siebie jedynie przez przypadek.
