Zaczynający się właśnie tydzień będzie ostatnim tygodniem letnim w tym roku. W poniedziałek 16 września Słońce wejdzie do gwiazdozbioru Panny, a w niedzielę 22 września, o godzinie 22:44 naszego czasu wejdzie w znak Wagi, przechodząc na pół roku na południową półkulę nieba, rozpoczynając tym samym astronomiczną jesień. W najbliższych dniach na wieczornym niebie Wenus minie Saturna, przez całą noc można obserwować gwiazdę V339 Del, zaś w drugiej połowie nocy – Jowisza i Marsa. Przejściu od wieczora do rana będzie towarzyszył bardzo jasny Księżyc, którego pełnia wypada w czwartek 19 września, a kilkadziesiąt godzin później zakryje on w miarę jasną gwiazdę ε Psc. Wcześniej w małej odległości Księżyc minie Urana, który na początku października znajdzie się w opozycji do Słońca.
Saturn powoli zbliża się do Słońca, natomiast Wenus jeszcze przez półtora miesiąca będzie się od niego oddalać. W środę 18 września obie planety spotkają się 43° na wschód od Słońca, przy czym Saturn będzie świecił około 3,5 stopnia na północ od Wenus. W kolejnych dniach Saturn podąży w kierunku Słońca, natomiast Wenus 45 minut po zmierzchu będzie wciąż zajmowała pozycję około 2° na południowo-zachodnim widnokręgiem, Saturn będzie ok. 3° wyżej.
Jeśli tylko dysponujemy odpowiednio odsłoniętym widnokręgiem, to Wenus powinna być widoczna bez większego kłopotu, ponieważ świeci bardzo jasno, blaskiem -4,1 wielkości gwiazdowej, a przez teleskopy można próbować dostrzec jej tarczę o średnicy 17″ i fazie 66%. Dużo trudniej będzie z Saturnem, który świeci blaskiem +0,7 wielkości gwiazdowej, choć średnica jego tarczy jest podobna do wenusjańskiej: 16″, całkiem inna za to faza – 100%. Jednak, aby w miarę komfortowo obserwować zbliżenie obu planet trzeba pojechać przynajmniej do basenu Morza Śródziemnego. Np. na Malcie o porównywalnej porze (Słońce 8° pod horyzontem) Wenus znajduje się ok. 12° nad horyzontem, zaś Saturn – stopni 15. Bardziej na południe jest jeszcze lepiej. Do końca tygodnia Wenus oddali się od Saturna na 5,5 stopnia.
Po zapadnięciu ciemności na nocnym niebie będzie dominował Księżyc. Naturalny satelita Ziemi przejdzie przez pełnię prawie dokładnie w środku tygodnia, w czwartek 19 września o godzinie 13:13 naszego czasu, dlatego w poniedziałkowy wieczór jego faza wynosić będzie 90%, zaś w niedzielę 22 września – 88%, ale faza będzie się zmniejszać i ciemny będzie zachodni brzeg księżycowej tarczy. W tym czasie Księżyc przemieści się od gwiazdozbioru Wodnika do gwiazdozbioru Barana.
Jak już wspomniałem w poniedziałek 16 września Srebrny Glob będzie miał fazę 90% i będzie się znajdował na pograniczu gwiazdozbiorów Koziorożca i Wodnika. Około 7,5 stopnia na północny wschód od niego będzie świeciła gwiazda Sad al Suud, czyli najjaśniejsza gwiazda Wodnika, choć oznaczana na mapach grecką literą β.
Jednocześnie 35° na północ od jasnego Księżyca będzie znajdowała się gwiazda V339 Delphini, czyli wybuchła miesiąc temu gwiazda nowa (dokładna mapka jej położenia z programu AstroJaWil jest dostępna
W kolejnych dniach Księżyc będzie wędrował przez gwiazdozbiory Wodnika i Ryb, które składają się z niezbyt jasnych gwiazd, które będą niknąć w silnym blasku Srebrnego Globu. Warto zwrócić uwagę na noc z piątku 20 września na sobotę 21 września, kiedy Księżyc spotka się z Uranem, a kilkanaście godzin później zakryje jedną z gwiazd Ryb – ε Psc. Uran jest blisko opozycji, która przypada w tym roku na czwartek 3 października. Dlatego planeta ma stosunkowo dużą jasność +5,7 wielkości gwiazdowej. O godzinie podanej na mapce tarcza Księżyca będzie miała fazę 98% i będzie znajdowała się ponad 4° na wschód od Urana. Jednocześnie 3° na wschód od Księżyca świecić będzie gwiazda ε Psc, której jasność obserwowana wynosi +4,3 magnitudo. Dystans ten Księżyc pokona w mniej więcej 6 godzin i zakryje wspomnianą gwiazdę. Do zakrycia dojdzie w sobotę 21 września około godziny 2:30 naszego czasu, zaś do odkrycia – ok. godz. 3:32. Jednak silny blask Księżyca spowoduje, że zjawisko nie będzie zbyt atrakcyjne dla obserwatorów.
W sobotę wieczorem Księżyc dotrze na pogranicze gwiazdozbiorów Ryb i Barana, a niedzielę Księżyc spędzi w Baranie. O godzinie podanej na mapce w sobotę faza Księżyca będzie wynosić 94%, zaś dobę później – 88%. W sobotę Księżyc będzie świecił ok. 9° na południe od gwiazdy Mesarthim, 11° na południe od gwiazdy Sheratan oraz 14° na południe od gwiazdy Hamal, czyli najjaśniejszej gwiazdy w całej konstelacji Barana. W niedzielę od wszystkich trzech gwiazd Księżyc będzie dzieliło mniej więcej 11°.
W drugiej połowie nocy można obserwować Jowisza i Marsa. Czerwona Planeta cały czas oddala się od największej planety Układu Słonecznego i w niedzielę 22 września dystans między planetami urośnie do prawie 30°. Jowisz przebywa w gwiazdozbiorze Bliźniąt i świeci już z jasnością -2,1 magnitudo. Jego tarcza ma średnicę 37″ i szczegóły na niej widoczne są coraz lepiej. Przez lornetki i teleskopy można obserwować ruch księżyców galileuszowych planety, a przez teleskopy będzie można zobaczyć następujące zjawiska:
- 17 września, godz. 1:14 – wejście Kalisto w cień Jowisza (początek zaćmienia),
- 17 września, godz. 1:28 – wyjście Kalisto z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
- 19 września, godz. 0:24 – wejście Ganimedesa na tarczę Jowisza,
- 19 września, godz. 3:02 – wejście Io w cień Jowisza (początek zaćmienia),
- 19 września, godz. 4:32 – zejście Ganimedesa z tarczy Jowisza,
- 19 września, godz. 6:20 – wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
- 20 września, godz. 3:30 – wejście Io w cień Jowisza (początek zaćmienia),
- 20 września, od wschodu Jowisza (ok. godz. 23:50) cień Europy na tarczy planety,
- 21 września, godz. 0:02 – wejście Europy na tarczę Jowisza,
- 21 września, godz. 0:14 – zejście cienia Europy z tarczy Jowisza,
- 21 września, godz. 0:48 – wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
- 21 września, godz. 2:06 – wejście Io na tarczę Jowisza,
- 21 września, godz. 2:48 – zejście Europy z tarczy Jowisza,
- 21 września, godz. 3:06 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
- 21 września, godz. 4:20 – zejście Io z tarczy Jowisza,
- 22 września, godz. 1:34 – wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia).
Mars przebywa w sąsiednim gwiazdozbiorze Raka. Czerwona Planeta również zbliża się do Ziemi, ale robi to dużo wolniej od Jowisza i jego jasność rośnie równie wolno. Ale już za miesiąc zmiany jasności nabiorą tempa i Mars zacznie zauważalnie zwiększać blask. Obecnie jasność planety wynosi +1,6 magnitudo, a jej tarcza ma średnicę 4″. Mars minął już gromadę M44 i przemieszcza się w kierunku gwiazdozbioru Lwa. Pod koniec tygodnia odległość planety od gromady otwartej gwiazd wynosić będzie już ponad 9°.