Chariklo to obecnie największy znany centaur (czym są owe obiekty dowiecie się za chwilę) o średnicy wynoszącej około 250 km. Jest to niewielka planetoida, krążąca wokół Słońca pomiędzy Saturnem a Uranem, ocierająca się o orbitę tego ostatniego. Drugim co do wielkości centaurem prawdopodobnie jest Chiron (średnica 220 km).

Artykuł napisała Jagienka Naglik

Centaury są mniejszymi ciałami orbitującymi między Saturnem a Neptunem. Ich obecne lub byłe orbity przecinają orbity olbrzymich planet. Szacuje się, że istnieje około 44 tysiące centaurów o średnicy większą niż jeden kilometr.

Zespół naukowców w końcu zdołał wyjaśnić pochodzenie niedawno odkrytych pierścieni wokół Chariklo i Chirona. Dalsza analiza wyników badań wykazała prawdopodobieństwo występowania pierścieni również wokół innych centaurów. Odkrycia te zostały opublikowane 29 sierpnia w Astrophysical Journal Letters.

Do niedawna sądzono, że tylko cztery ostatnie są zaobrączkowanymi ciałami niebieskimi w naszym Układzie Słonecznym. Jednak obserwacje okultacji gwiazd (zjawisko występujące, gdy światło emitowane przez gwiazdę nie dociera do obserwatora, ponieważ jest blokowane przez znajdujące się bliżej ciało niebieskie) przeprowadzone w 2014 roku wykazały, że również wokół centaura 1099 Chariklo występują pierścienie. Niedługo po tym naukowcy odkryli, że prawdopodobnie znajdują się one również wokół Chirona. Ich pochodzenie nadal pozostawało jednak tajemnicą…

Zaczęto podejrzewać, że centaury mijały wystarczająco blisko planety olbrzymy, aby zostały zniszczone przez ich siły pływowe. Dogłębna analiza wykazała, że około 10 procent z nich mogło doświadczyć tak bliskiego spotkania. W celu zbadania zakłóceń spowodowanych tym zjawiskiem, podczas mijania się centaurów z „olbrzymami”, posłużono się symulacją komputerową. Okazało się, że wynik zależał od takich czynników jak wstępne wirowanie centaurów, wielkości ich rdzenia i najmniejszej odległości na jaką zbliżała się planetoida do planet gigantów.

Zespół badawczy odkrył, że jeżeli przelatujące centaury są niejednolite i mają krzemowe jądro, pokryte lodowym płaszczem, ich częściowo zniszczone fragmenty często rozprzestrzeniają się wokół większych pozostałości ciała niebieskiego formując pierścienie.

Wyniki badań wskazują na to, że istnienie pierścieni wokół centaurów mogłoby być bardziej powszechnym zjawiskiem niż pierwotnie sądzono. Na swoje odkrycie czekają jeszcze prawdopodobnie inne podobne obiekty otoczone pierścieniami i/lub małymi księżycami.