Niektóre zdjęcia obiektów kosmicznych wiele mówią, a inne budzą setki pytań. Przyjrzyjmy się temu zdjęciu Hiperiona, zrobionemu podczas zbliżenia sondy Cassini. 26 września 2005 statek zbliżył się do tego lodowego, zagadkowego obiektu na 505 km. Po ujrzeniu zdjęć uczeni byli zaskoczeni. Okazało się, że Hiperion bardziej przypomina morską gąbkę niż kosmiczną skałę.

Gęstość Hiperiona to 0,6 g/cm³, co sugeruje, że prawie połowa jego obiętości to pusta przestrzeń. Jak mówi Linda Spilker (z NASA/JPL) „krater na kraterze” na powierzchni księżyca wskazuje na jego burzliwą przeszłość. Paul Helfenstein z Cornell University dodaje, że ze zdjęć można snuć wyraźne wnioski, że Hiperion przechodził silne zderzenia.

Przyglądając się zdjęciom astronomowie zauważyli jeszcze jeden istotny szczegół. Pośród najbardziej charakterystycznych form na księżycu, uwagę przyciąga ciemna substancja zgromadzona w zagłębieniach. Podobny efekt obserwuje się na Ziemi w wysoko położonych lodowcach. Ciemy materiał gromadzi się w małych szczelinach, absorbuje promieniowanie słoneczne i podgrzewając się roztapia otoczenie. W wyniku powstaje „słoneczny kubek” – powiększone zagłebienie w lodowym materiale. Z czasem takie zagłebienia przecinają się i tworzą strukturę podobną do plastra miodu.

Ponowny przelot sondy Cassini w pobliżu Hiperiona nie jest planowany, ale księżyc będzie fotografowany z daleka. „To co na prawdę chcę wiedzieć, to jak wygląda druga strona księżyca” – mówi Linda Spilker. Lecz sfotografowanie drugiej strony będzie nie lada wyzwaniem. Hiperion posiada chaotyczną rotację, co jest wynikiem połączenia jego dużej niesymetrycznosci i zaburzeń grawitacyjnych od innego księżyca – Tytana. Zatem przewidzenie rotacji księżyca w czasie jest praktycznie niemożliwe i nigdy nie wiadomo kiedy wybrać dobry moment do fotografowania.