Międzynarodowa społeczność krótkofalowców zrzeszona w ARISS zainicjowała niecodzienny program edukacyjny, adresowany głównie dla młodzieży szkolnej i akademickiej. Celem programu jest popularyzacja astronautyki, pobudzanie zainteresowania naukami technicznymi i radiokomunikacją amatorską.
Podczas zaplanowanego na 3 lutego 2006 roku spaceru kosmicznego, załoga Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) wypuści zużyty rosyjski skafander kosmiczny Orłan-M. Pusty skafander będzie pełnił rolę nosiciela radioamatorskiego satelity, któremu nadano nazwę SuitSat-1.
Członkowie 12 ekspedycji Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) William S. McArthur, Jr. (dowódca misji) NASA, USA Walerij I. Tokariew FKA, Rosja
Podczas swojej krótkiej, kilkutygodniowej misji, SuitSat-1 będzie wysyłał na częstotliwości radioamatorskiej zaprogramowane komunikaty w kilku językach oraz obrazy kodowane amatorskim systemem telewizyjnym SSTV.
Do skafandra dołączono komputerowy CD-ROM, zawierający kolekcję 300 obrazów nadesłanych od szkół i organizacji edukacyjnych z całego świata. Zapisano na nim rysunki, zdjęcia klasowe, projekty graficzne, wiersze, godła szkół, organizacji skautów (harcerskich), itp.
Przykładowe obrazki uczniów z całego świata, które umieszczono w CD-ROMie zamontowanym na SuitSat.
SuitSat-1 będzie realizował transmisję na częstotliwości 145.990 MHz z modulacją FM wykorzystywaną przez krótkofalowców. Moc nadajnika wynosi 0.5 Wata (!) i porównywalna jest z mocą emitowaną ze zwykłego telefonu komórkowego. Satelita będzie zasilany wyłącznie z baterii wewnętrznych skafandra.
Do odbioru sygnału z satelity nie potrzeba skomplikowanej aparatury. W wersji podstawowej wystarczy standardowa dookolna antena pionowa oraz odbiornik krótkofalarski lub skaner częstotliwości pracujący w paśmie 2 m.
Do śledzenia trajektorii satelity SuitSat-1 oraz wyznaczania użytecznego dla obserwatora czasu przelotu, należy użyć odpowiednich programów komputerowych służących do precyzyjnego wyznaczenie przelotów np. darmowego programu Orbitron, do ściągnięcia ze strony:
lub wykorzystać internetowe programy śledzące, np.:
http://science.nasa.gov/Realtime/jtrack/ ,
http://www.issfanclub.com/modules.php?name=Tracking .
Jako obiekt do śledzenia należy wybrać Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS), ponieważ SuitSat-1 będzie poruszał się na zbliżonej orbicie.
Uczniowie, nauczyciele, studenci, harcerze, krótkofalowcy oraz wszyscy zainteresowani nietypową misją kosmicznego skafandra mogą: nasłuchiwać wysyłane komunikaty, monitorować funkcje satelity oraz oglądać wysyłane obrazy.
Dla zainteresowanych osób, które potwierdzą odebranie komunikatów oraz pamiątkowych obrazków, organizacja ARISS przygotowała specjalny certyfikat. Dla najbardziej wytrwałych nasłuchowców przygotowano specjalny dyplom. Aby go zdobyć, należy odebrać dodatkowe wiadomości które zostały dołączone do wysyłanych komunikatów. Każdą dodatkową wiadomość nagrano w kilku językach: angielskim, francuskim, niemieckim, rosyjskim i japońskim.
SuitSat-1 powstał przy współpracy NASA, RKA. Sfinansowały go regionalne oddziały ARISS i AMSAT. Pomysłodawcą projektu jest ARISS-Rosja, na czele której stoi Siergiej Samburow (RV3DR). Projekt koordynowali A. P. Aleksandrow i A. Poleszczuk z korporacji Energia, budującej elementy do pojazdów i rakiet kosmicznych.
Satelita SuitSat podczas testów naziemnych
Konstrukcję satelity wspólnie realizowały zespoły amerykańskie i rosyjskie.
Lista sprzętu wchodzącego w skład radioamatorskiego satelity SuitSat.
Do budowy satelity wykorzystano powszechnie dostępne komercyjne komponenty, jak np. nadajnik Kenwood TH-K2.
Typowy model radiostacji naręcznej używanej przez krótkofalowców. Model TH-K2 firmy Kenwood został wykorzystany jako element nadawczy dla radioamatorskiego satelity SuitSat.
Polska Grupa Amatorskiej Łączności Kosmicznej Polskiego Związku Krótkofalowców serdecznie zaprasza wszystkich zainteresowanych uczniów i nauczycieli do udziału w tym wydarzeniu.
Jest to krok w przygotowaniach szkół zainteresowanych udziałem w łączności z astronautami na pokładzie ISS w ramach edukacyjnego programu ARISS.
Zainteresowanych prosimy o kontakt na adresy e-mail autorów artykułu.
Krystian Górski SQ2KL krystian.gorski@gmail.com,
Andrzej Kotarski SP5ISS andrzej.kotarski@gmail.com.
