Na powierzchni Słońca obserwować można plamę o powierzchni dwunastokrotnie większej od powierzchni Ziemi.

Jest to największa plama jaką zaobserwowano w czasie obecnego cyklu aktywności słonecznej.

Plamy słoneczne są obszarami powierzchni Słońca o około 1000 stopni chłodniejszymi od otoczenia (temperatura powierzchni naszej gwiazdy to około 5800 stopni). „Chłodniejszymi” nie oznacza jednak „spokojniejszymi”. W okolicach plam aktywność Słońca jest największa. Obok miejsc o niższej temperaturze obserwuje się miejsca gorętsze, a także gwałtowne wyrzuty materii. Ich ilość zmienia się w cyklu jedenastoletnim. Obecnie Słońce znajduje się w okolicach maksimum aktywności, a liczba plam jest bardzo wysoka.

Grupa plam oznaczona jako AR 9393 jest miejscem dużej aktywności Słońca. Wyrzucone z niej zostały chmury zjonizowanego gazu, wyprodukowała też cztery eksplozje nazywane rozbłyskami. Największy z rozbłysków zdarzył się 29 marca o 11:47 naszego czasu. Energię wyzwoloną w czasie takiego rozbłysku można porównać z energią wyzwalaną w trakcie wybuchu miliarda ton trotylu !

W trakcie rozbłysków wyrzucane są ze Słońca strumienie wysokoenergetycznych cząstek, które docierając do Ziemi wywołują zorze polarne. W związku z tym, że ostatni rozbłysk miał bardzo dużą energię, zórz polarnych można się spodziewać również w naszych szerokościach geograficznych w sobotę i w niedzielę.

Obecne rozbłyski obserwowane były między innymi przez satelitę SOHO znajdującego się w punkcie równowagi sił grawitacyjnych Słońca i Ziemi.

Autor

Michał Matraszek