Międzynarodowa konferencja Interkosmos-30, która odbędzie się w Moskwie w dniach od 9 do 11 kwietnia, przypomni dorobek naukowy tej organizacji. Utworzyły ją ówczesne kraje socjalistyczne dla rozwijania współpracy w badaniach kosmicznych.

Interkosmos, powołany w 1967 roku, zaprzestał działalności w 1994 roku – w zmienionych warunkach politycznych. Mimo ideologicznego rodowodu i różnych wynikających z tego ograniczeń umożliwił takim państwom jak Polska, Czechosłowacja czy Węgry podjęcie własnych badań w oparciu o potężną infrastrukturę kosmiczną ówczesnego ZSRR.

Rosyjska Akademia Nauk chce wykorzystać najlepsze doświadczenia dawnego Interkosmosu dla kontynuowania współpracy, ale na zasadzie dwustronnych umów z akademiami innych krajów. Dlatego zaprosiła na spotkanie dawnych partnerów z Interkosmosu. Przypomnimy nasze najważniejsze osiągnięcia badawcze m.in. w zakresie fizyki jonosfery i heliofizyki oraz geodezji satelitarnej – powiedział przewodniczący polskiej delegacji prof. Janusz Zieliński.

Obecnie Polska uczestniczy w zapoczątkowanym jeszcze przez Interkosmos programie „Koronas”, obejmującym satelitarne badania procesów zachodzących na Słońcu. W połowie roku powinien wystartować satelita „Koronas F” wyposażony m.in. w polskie przyrządy Diogenes i Resik do badania rentgenowskiego promieniowania Słońca.

Będzie to kontynuacja polskich badań heliofizycznych zapoczątkowanych w 1970 roku eksperymentem na rosyjskiej rakiecie „Wertikal 1”. Uzyskaliśmy wtedy jedne z pierwszych na świecie rentgenowskich zdjęć korony słonecznej – przypomniał doc. Janusz Sylwester z Zakładu Fizyki Słońca Centrum Badań Kosmicznych PAN we Wrocławiu.

Autor

Marcin Marszałek