Od miesiąca na naszym niebie możemy obserwować unikalne zjawiska zakryciowe w układzie księżyców Jowisza. W grudniu ich liczba powiększy się, ale na kulminację poczekamy do stycznia przyszłego roku.

Na podobnego typu zjawiska trzeba czekać nawet kilkadziesiąt lat, dlatego warto wykorzystać szansą jaką daje nam natura w obecnym czasie. Tak małe szanse obserwacji zakrycia księżyców galileuszowych, spowodowane są tym, że bardzo rzadko Ziemia przecina płaszczyznę ruchu tych obiektów.

Z punktu widzenia czysto teoretycznych rozważań matematycznych, gdyby przyjąć, że Ziemia oraz cztery największe księżyce Jowisza są punktami w przestrzeni kosmicznej, prawdopodobieństwo zajścia takiego zjawiska byłoby równe zero (co wcale nie oznacza, że nie mogłoby zajść!!!). Na szczęście ruch w Układzie Słonecznym nie jest zupełnie chaotyczny, a wszystkie obiekty o których mowa mają niezerowe rozmiary, co znacznie zwiększa szansę obserwacji podobnych zjawisk.

W poniższej tabeli podaję dane potrzebne do obserwacji tych zjawisk na miesiąc grudzień.

Na szczególną uwagę zasługują trzy zjawiska a mianowicie całkowite zaćmienie Io przez Callisto 16 grudnia, oraz dwa następujący bezpośrednio po sobie zjawiska zakrycia Io przez Europę (drugie z nich następuje zaraz po nawrocie Io).

Do obserwacji tychże zjawisk nieodzownym wydaje się teleskop, który zamontowany na nieruchomym statywie, nie powoduje chaotycznych ruchów obiektów astronomicznych w obiektywie. Jednak dla żądnego wrażeń miłośnika obserwacji nieba, dobra będzie również lornetka – efekt nieco gorszy, ale zawsze lepsze to niż nic.