NASA powinna koordynować nowy program, którego zadaniem będzie dokładniejsze określenie właściwości fizycznych bliskich Ziemi ciał niebieskich (NEO – Near Earth Objects), obiektów o średnicy przekraczającej 200 metrów, które mogą zagrozić naszej planecie. Do takiego wniosku doszli naukowcy uczestniczący w warsztatach o niebezpiecznych kometach i asteroidach. Departament Obrony USA powinien natomiast szybciej informować o wykryciu naturalnych wybuchów kamiennych ciał w atmosferze. Rząd powienien stworzyć łańcuch odpowiedzialności instytucji, aby być lepiej przygotownym na ewentualne zagrożenie Ziemi.

„W trakcie naszej dyskusji stało się jasne, że największym utrudnieniem w rozwoju badań na tym polu, jest brak odpowiedzialności jakiejkolwiek narodowej czy międzynarodowej instytucji” – mówi planetolog Michael Belton, organizator warsztatów ze wrezśnia 2002. „Ponieważ NASA niedawno rozpoczęła misję, która ma 'lepiej zrozumieć i chronić naszą planetę’, wydaje się naturalne, że ta odpowiedzialność powinna spocząć na NASA„.

Belton przedstawił wnioski płynące z warsztatów dowództwu NASA i NSF. raport otrzymał również Kongres USA.

Do tej pory odkryto około 2225 obiektów NEO, większość dzięki obserwacją naziemnym. Ich średnice wahają się od 10 metrów do 30 kilometrów. Całą populację szacuje się na milion obiektów. Tylko o około 300 obiektach dostępne są informcje dotyczące wielkości, budowy i składu. Obiektów o średnicy przekraczającej kilometr (takich, których upadek może spowodować globalną katastrofę) może być od 900 do 1230. Prowadzona przez NASA misja Spaceguard Survey ma wykryć 90 procent tych obiektów do 2008 roku.

Jednak już obiekty o średnicy przekraczającej 200 metrów mogą spowodować znaczne szkody w przypadku impaktu. Obiekty te powinny mieścić się w zasięgu obserwacyjnym proponowanych konstrukcji naziemnych, takich jak systemy teleskopów Large Synoptic Survey Telescope i PanStarrs. Teleskopy naziemne mają wciąż mieć największe znaczenie przy zbieraniu danych o orbitach niebezpiecznych obiektów.

Raport podsumowujący warsztaty mówi o pięciu zasadniczych celach programu:

• dokładniejsze zbadanie orbit groźnych obiektów;
• zwiększenie edukacji społeczenstwa na temat zagrożenia;
• scharakteryzowanie właściwości fizycznych planetoid i komet;
• prowadzenie intensywniejszych badań laboratoryjnych;
• wstępne eksperymenty fizyczne, które pomogą opracować realistyczny plan zlikwidowania zagrożenia;

Roczny budżet programu powinien być porównywalny z kosztami typowej misji kosmicznej (300 milionów dolarów rocznie). Przy takich środkach cele programu powinny zostać zrealizowane w ciągu 25 lat.