Astronomowie pracujący z Kosmicznym Teleskopem Hubble’a odkryli dwa, najmniejsze jak dotąd, księżyce krążące wokół Urana. Ich średnice to około 12-16 kilometrów.

Dwa nowe ciała, które w 1986 roku uszły uwadze Voyagera 2 – odkrywcy 10 księżyców planety, znajdują się bliżej planety niż pięć jego dużych satelitów (Ariel, Umbriel, Oberon, Miranda i Titania).

Zdjęcia na których dostrzeżono obiekty zostały wykonane 25 sierpnia 2003 roku przez urządzenie Advanced Camera for Surveys zamontowane na Kosmicznym Teleskopie Hubble’a. Otrzymały one tymczasowe oznaczenia: S/2003 U1 oraz S/2003 U2. Oficjalne nazwy zostaną nadane po potwierdzeniu obserwacji i uznaniu ich przez Międzynarodową Unię Astronomiczną.

S/2003 U1 jest większy (około 16 kilometrów średnicy). Jego orbita znajduje się między orbitami Pucka (największego z satelitów odkrytych przez Voyagera) i Mirandy (najbardziej wewnętrznego dużego satelity). Dotąd sądzono, że to raczej pusta okolica. Wielka półoś orbity to 97700 kilometrów, a okres obiegu 22 godziny i 9 minut.

S/2003 U2 o średnicy 12 kilometrów to najmniejszy znany księżyc planety. Jego orbita znajduje się 300 do 700 kilometrów od orbity Belindy, jej wielka półoś to 74800 kilometrów, a okres obiegu 14 godzin i 50 minut.

Istnienie dużej ilości małych księżyców w wewnętrznej części układu Urana jest dla uczonych zagadką, gdyż są one tam narażone na perturbacje ze strony większych satelitów i duże zmiany orbit. Nie wyjaśniono dotąd w jaki sposób mogą ze sobą współistnieć, być może powstały później niż piątka dużych księżyców.

Uran jest w tej chwili szczęśliwym posiadaczem 24 znanych nam satelitów naturalnych.

Autor

Michał Matraszek