Rentgenowskie obserwatorium Chandra sfotografowało otoczkę powstałą w wyniku wybuchu masywnej gwiazdy. Na prezentowanym zdjęciu pokazano obraz z Chandry (przedstawiono go na niebiesko) wraz z optycznym (zielony) i radiowym (czerwony). Dzięki połączeniu obserwacji wykonanych przez różne instrumenty zobaczyć można było nowe szczegóły pozostałości po supernowej oznaczonej jako N63A i znajdującej się w Wielkim Obłoku Magellana.

Promieniowanie X pochodzi z materii ogrzanej do około 10 milionów stopni Celsjusza przez falę uderzeniową, która powstała w momencie wybuchu gwiazdy supernowej. Wiek obserwowanej pozostałości oszacowano na 2000-5000 lat.

Aby uzyskać pełną historię N63A, Jessica Warren i John P.Hughes z Rutgers University ora Patrick Slane z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics wykorzystali także dane niesione przez inne zakresy fal. Emisje optyczna i radiowa są najsilniejsze w centralnej części obiektu. Rejon ten widzimy w postaci trójkątnej „dziury” w obrazie rentgenowskim. Dziura powstała w wyniku absorpcji promieniowania rentgenowskiego w gęstym obłoku chłodnego gazu znajdującym się w najbliższej Ziemi części pozostałości.

Porównanie zdjęcia rentgenowskiego z radiowym i optycznym sugeruje, że fala uderzeniowa pochłania ten masywny obłok pyłu i gazu i widzimy w tej chwili jedynie jego skraj położony po naszej stronie. Uważa się, że tego typu kosmiczne kolizje mogą dawać początek procesowi formowania się nowych pokoleń gwiazd.

Kłaczkowate szczegóły zewnętrznych części obrazu rentgenowskiego, mające postać cienkich sierpów, są prawdopodobnie szybko poruszającymi się fragmentami wyrzuconymi przez gwiazdę w momencie wybuchu. Podobne szczegóły obserwujemy jeszcze jedynie w pozostałości po wybuchu supernowej Vela. Alternatywne wyjaśnienie ich pochodzenia to przyjęcie, że powstały, gdy fala uderzeniowa dotarła do mniej masywnych obłoków znajdujących się kilka lat świetlnych od miejsca wybuchu.

Obserwacje N63A zostały przeprowadzone 16 października 2000 roku i trwały 11 godzin. Wyniki zostały 20 stycznia 2003 roku opublikowane w Astrophysical Journal Letters.

Autor

Michał Matraszek

Komentarze

  1. Grzechu    

    Gdzie jest Nemo??? 😛 — czy ktos sie moze orientuje gdzie jest najbilzsza nam gwiazda neutronowa, albo pulsar?

Komentarze są zablokowane.