31 grudnia dwie godziny przed północą Saturn znajdzie się w opozycji. Warunki do jego obserwacji są na przełomie grudnia i stycznia wyjątkowo dobre.

Odległość między szóstą planetą Układu Słonecznego i Ziemią wyniesie tego dnia 8,0501 jednostki astronomicznej, czyli 1204 miliony kilometrów (jednostka astronomiczna to średnia odległość Ziemi od Słońca, czyli 149,6 miliona kilometrów). Bliżej Ziemi (8,0319 AU) Saturn był w czasie opozycji 23 grudnia 1973 roku (a także 8,0453 AU, 6 stycznia 1975 roku). Bliższa niż tegoroczna opozycja (8,0431 AU) zdarzy się dopiero 11 grudnia 2031 roku. Różnice między kolejnymi opozycjami spowodowane są spłaszczeniem orbity Saturna. Najbardziej niekorzystną do obserwacji (9,0278 AU) była opozycja 20 czerwca 1988 roku.

Mała odległość pociąga za sobą dużą jasność planety (-0,5 magnitudo) oraz duży kąt pod jakim ją widać (ze względu na znaczne spłaszczenie Saturna, zobaczymy go jako tarczkę o rozmiarach 20,6 na 18,3 sekundy). Pierścienie widoczne będą pod kątem 47 na 20 sekund. Już przez stosunkowo niewielki teleskop zobaczymy ciemną przerwę Cassiniego.

Warto też poszukać najjaśniejszych satelitów, szczególnie Tytana (jasność 8 magnitudo), Rei (9,4 magnitudo) i Tetys (9,9 magnitudo). Szczególnie łatwo odnaleźć będzie w momencie opozycji ten pierwszy obiekt, gdyż znajdzie się przeszło 3 minuty kątowe na zachód od środka tarczki planety.

Dodatkowym atutem tegorocznej obserwacji jest fakt, że planeta przebywa w Bliźniętach i góruje wysoko na niebie. Wysokość tę obliczyć możemy odejmując od 90 stopni szerokość geograficzną miejsca obserwacji i dodając deklinację obserwowanego obiektu (deklinacja Saturna wyniesie 22^o25′). Na przykład w Łodzi (51^o48’N) Saturn będzie górował na wysokości

90^o00′ – 51^o48′ + 22^o25′ = 60^o37′

W okresie opozycji planeta wschodzi o zachodzie Słońca, a zachodzi o jego wschodzie. O północy góruje ponad południowym widnokręgiem.

Zachęcamy do obserwacji i wykonywania fotografii.