Tytan jest głównym celem misji amerykańsko-europejskiej Cassini/Huygens. Obserwacje naziemne są kluczowym elementem pozwalającym zoptymalizować osiągnięcia naukowe misji Cassini/Huygens. Będą stanowić dopełnienie informacji uzyskanych z przestrzeni kosmicznej, pozwolą na pewniejszą i dokładniejszą interpretację danych przez opuszczenie próbnika Huygens w atmosferę księżyca. Grupa francuskich astronomów wykorzystując teleskop VLT, uzyskała obraz nieznanego zjawiska zachodzącego w atmosferze księżyca.

Tytan, największy księżyc Saturna, jest również jednym z największych satelitów w Układzie Słonecznym (drugim po Ganimedesie). Został odkryty w 1655 roku przez Christiana Hygensa. Jego średnica wynosi ponad 5150 kilometrów, jest więc większy niż Merkury czy Pluton i z całą pewnością zasługuje na swą nazwę. Do unikalnych cech księżyca należy zaliczyć to, że posiada gęstą atmosferę złożoną z azotu, metanu i węglowodorów.

Księżyc był badany przez sondę Voyager, ale wiele aspektów dotyczących jego atmosfery czy powierzchni jest wciąż niezbadane. Dlatego wciąż rozważa się, czy na księżycu zachodzą zjawiska dzienne czy sezonowe, czy są tam chmury, jaki jest skład powierzchni i jej topografia. Pojawiają się również spekulacje odnoszące się do możliwości istnienia życia (być może w przeszłości) na powierzchni tego księżyca.

Powierzchnia Tytana widziana przez dziewięć różnych filtrów.

Najciekawszym narzędziem wydaje się system optyki adaptatywnej NAOS-CONICA (NACO) połączony z teleskopem ESO, Very Large Telescope znajdującym się na terenie Parnal Observatory w Chile. Daje on unikalną możliwość badania traczy planety z niezwykłą czułością i przy zwiększonej rozdzielczości powierzchniowej.

System optyki adaptatywnej składa się z kontrolowanego komputerowo odkształcalnego lustra, które może kompensować niedokładności obrazu spowodowane turbulencjami atmosferycznymi. Korekcja wykonywana jest w czasie rzeczywistym, kilkaset razy na sekundę, na podstawie obrazów specjalnej kamery.

Grupa francuskich naukowców wykorzystała ten najnowocześniejszy system optyczny zamontowany na 8,2 metrowym teleskopie Yepun, należącym do kompleksu VLT, aby wykonać zdjęcia powierzchni księżyca w bliskiej podczerwieni i poszukać zmian zachodzących w atmosferze.

Zdjęcia charakteryzują się rozdzielczością 1/30 sekundy łuku i pokazują detale wielkości 200 kilometrów na powierzchni Tytana. Wykonane zostały przez 9 filtrów, wycinających wąską część widma. Odpowiada to badaniu atmosfery na różnych wysokościach – od stratosfery po część przy powierzchni.

W zakresie 1,24 i 2,12 nanometrów, Tytan prezentuje nam wielki „uśmiech”, rozciągający się wokół bieguna południowego, stanowiący asymetrię w kierunku północ/południe. Odwrotna sytuacja związana jest zakresami 1,64; 1,75 i 2,17 nanometrów – odpowiadającymi wyższym częściom atmosfery.

Charakteryzującej się wysokim kontrastem w stosunku do reszty powierzchni jasna plama na biegunie południowym jest prawdopodobnie spowodowana zjawiskiem atmosferycznym zachodzącym na wysokości 140 kilometrów od powierzchni. Podczas tygodnia obserwacji zaobserwowano przemieszczanie się zjawiska z jednej strony osi na drugą.

Autor

Anna Marszałek

Komentarze

  1. anonim    

    błąd! — Tytan nie jest największym satelitą w Układzie Słonecznym jak napisano powyżej.Większy od niego jest Ganimedes.

Komentarze są zablokowane.