Mimo zdjęć Tytana dostarczonych przez Cassini, powierzchnia tego największego księżyca Saturna nadal pozostaje w znacznym stopniu tajemnicza. Zrobiono zdjęcia przez aparat wąskokątny z użyciem czerwonych, zielonych i niebieskich filtrów. Korzystając z kolei z metanowego okna absorpcyjnego w atmosferze Tytana, Cassini przedarł się przez jego atmosferę i wykonał zdjęcia powierzchni o najlepszej dotychczas rozdzielczości, umożłiwiając stworzenie mapy.
Zdjęcie w prawdziwych kolorach przedstawiające Tytana. Zostało zrobione przez sondę Cassini w fazie (kąt Słońce-Tytan-Cassini) około 67 stopni, z odległości około 13.1 miliona kilometrów, 10 czerwca 2004 roku. Rozdzielczość zdjęcia wynosi około 79 kilometrów na piksel.
Powyższe zdjęcie, zrobione w prawdziwych kolorach w długościach fal widzialnych dla ludzi, ukazuje fotochemiczny 'smog', bogaty w materiały organiczne nadające księżycowi gładki, bezpłciowy, pomarańczowy rumieniec.
Orbiter Cassini jest jednak wyposażony w specjalnie zaprojektowane filtry, które, wykorzystując okno metanowe w widmie absorbcyjnym atmosfery Tytana, pozwalają przebić się przez gęstą zasłonę księżyca.
Cassini zbliży się do Tytana znacznie aż 45 razy przez następne cztery lata. Pierwsze zblizenie nastąpiło 2 lipca tego roku. Wzięty „na barana” próbnik Huygens odłączy się od macierzystej sondy i wejdzie w atmosferę Tytana na początku 2005 roku.
Tymczasem, sonda wykonała już wiele zdjęć saturniańskiego księżyca, w tym też jego powierzchni, umożliwiając stworzenie interesującej, choć jeszcze niezadawalającej, mapy.
Zdjęcia wykonane 2 lipca mają być o rozdzielczości 17 razy większej niz te użyte do stworzenia mapy na ponizszej grafice.
Warto dodać, że były już próby mapowania powierzchni Tytan, za pomocą teleskopu VLT (czytaj Smok na powierzchni Tytana„>więcej) oraz wcześniej HST (czytaj Powierzchnia Tytana wciąż tajemnicza„>więcej). Poniższa mapa, naturalnie, do wczejśniejszych jest podobna.
Mapa powierzchni Tytana stworzona na podstawie 16 zdjęć aparatu wąskokątnego znajdującego się na pokładzie Cassini. Róźniły się one pod względem rozdielczości – od 88 do 35 km na piksel. Wykorzystano przy tym filtr wykorzystujący okno metanowe w widmie absorpcji atmosfery. Mapa obejmuje szerokości geograficzne księżyca od 80 stopni S do 35 stopni N. Wyraźne są formacje powierzchni o wielkości 100 kilometrów, co nie jest jeszcze wystarczające, by zrozumieć ich natury.
Ewolucja wyglądu chmur w pobliżu południowego bieguna Tytana sfotografowana w ciągu 5 godzin. Zdjęcia wykonano 2 lipca 2004 roku z odległości od 364 tysięcy do 339 tysięcy kilometrów. Jasne chmury składają się prawdopodobnie z metanu. Rozdzielczość zdjęcia to około 2 kilometry na piksel.
Złożenie zdjęć pochodzących od spektrometrów działających w zakresach widzialnym i podczerwonym. Widać egzotyczną powierzchnię, pokrytą materiałami o różnorodnym ubarwieniu na południowej kuli. Na północy widać okrągły kształt, przypominający krater. Kolor żółty odpowiada miejscom bogatym w węglowodory. Zielony odpowiada rogionom bardziej lodowym. Chmura metanowa tutaj tworzy białą poświatę, ponieważ jest mocno widoczna we wszystkich kolorach.
Dzięki zdjęciom wykonanym w świetle podczerwonym udało się spojrzeć na zakrytą mgłą powierzchnię Tytana – największego z księżyców Saturna. Trzy fotografie przedstawiają jego południową półkulę. Zarejestrowane promieniowanie ma długość trzy razy wiekszą niż to, które dostrzec może ludzkie oko. Zdjęcie po lewej przedstawia szczegóły powierzchni widoczne w świetle o długości fali 2 mikronów. Obszary ciemniejsze pokryte są prawdopodobnie wodnym lodem, a jaśniejsze zawierają więcej materiałów nielodowych, takich jak proste węglowodory. Środkowe zdjęcie, na fali o długości 2,8 mikrona, pokazuje Tytana prawie w całości ciemnego tak, jak tego oczekiwano dla powierzchni pokrytej lodem wodnym i prostymi węglowodorami. Zdjęcie po prawej wykonano na fali 5 mikronów. Podobne jest ono do pierwszej fotografii i ukazuje rozłożenie lodu i węglowodorów. Jasny obszar w pobliżu bieguna południowego widoczny na wszystkich trzech zdjęciach to obłok metanowy, w którym rozmiary cząstek są większe niż typowe cząstki tworzące mgły. Świadczy to o dynamicznych procesach zachodzących w tym rejonie globu.
Mistrzu
„okno metanowe w widmie absorbcyjnym” — „okno metanowe w widmie absorbcyjnym” – Czy może ktoś przetłumaczyć co Pan Matraszak miał na myśli? 🙂
mariner9
Dlaczego nie użyto radaru sondy? — Przecież takie obrazy by wyjasniły wiele (doskonałe obrazy radarowe Wenus sondy Magellan).Być może nie doczytałem wszystkiego i jest to planowane na następny przelot koło Tytana, więc będe wdzięczny jak mnie kto oświeci.
as
Radaru nie uzyto …. — Radaru nie uzyto z tej prostej przyczyny ,ze sonda nie jest w niego wyposazona-hi,hi