25 marca 1655 Christiaan Huygens odkrył pierwszy z księżyców Saturna – Tytana. Okazał się on być jednym z ciekawszych obiektów w Układzie Słonecznym.

Christiaan Huygens [czytaj „hojhens”] urodził się 14 kwietnia 1628 roku w Hadze w szanowanej holenderskiej rodzinie, a zmarł 8 lipca 1695 roku tamże. W latach 1645-1647 studiował prawo i matematykę na Uniwersytecie w Lejdzie. Przez wiele lat zajmował się matematyką, między innymi problemem kwadratury koła. Sformułował prawo mówiące, że każdy punkt, do którego dotrze czoło fali, staje się źródłem fali kulistej. Możliwa staje się dzięki temu analiza takich zjawisk jak dyfrakcja i interferencja.

W końcu zwrócił się ku astronomii i zajął produkcją soczewek (wynalazł lepszą metodę ich polerowania) i konstrukcją teleskopów.

Za pomocą samodzielnie skonstruowanych przyrządów dostrzegł w 1655 roku Tytana, a rok później udało mu się ustalić rzeczywisty kształt pierścieni Saturna (dotąd sądzono, że są to „uszy planety”). W tym samym roku opatentował pierwszy zegar wahadłowy, co pozwoliło na znaczne zwiększenie dokładności pomiarów czasów w astronomii.

To zdjęcie Tytana, księżyca Saturna, zostało wykonane przez sondę Voyager 2, 23 sierpnia 1980 roku, z odległości 2,3 milionów kilometrów. Fotografia jest złożeniem zdjęć wykonanych przez filtry niebieski, zielony i fioletowy.

Tytan okazał się być bardzo ciekawym ciałem. Jest drugim co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym (większy jest krążący wokół Jowisza Ganimedes) i jako jedyny księżyc posiada wyraźną, stosunkowo gęstą atmosferę. W 1980 i 1981 roku do Tytana (i Saturna) zbliżyły się sondy Voyager, wykonując pierwsze zdjęcia z bliska. Tytan wyglądał jak pomarańczowa kula, nie udało się dostrzec powierzchni.

Pojedyncze zdjęcie z kamery DISR na Huygensie. Jasne linie to prawdopodobnie miejsca gdzie na powierzchnię został wyrzucony lód wodny. Ciemne grube linie, to najwyraźniej kanały utworzone przez strumienie płynnego metanu. Wyklucza sie raczej mozliwość ich wyrzeźbienia przez deszcz.

Rok 2005 przyniósł arcyważne wydarzenie. 14 stycznia na powierzchni Tytana osiadł wysłany z Ziemi lądownik noszący imię odkrywcy Tytana. Przez kilka godzin badał własności atmosfery i wykonywał zdjęcia. Materiał badawczy nie został jeszcze w całości opracowany. Wiadomo jednak, że zawiera wiele ciekawych informacji.

Na czarnobiałym zdjęciu pokazana jest wielkość obiektów, jakie można dostrzec na pierwszym kolorowym zdjęciu z powierzchni Tytana, wykonanym przez próbnik Huygens. Czerwone kreski podpisane długościami oddają rzeczywiste rozmiary obiektów w odległościach opisanych niebieskim kolorem. Bryły mają kształty otoczaków, co jest dowodem działania erozji poprzez procesy przepływowe.

Tytana można zobaczyć w pobliżu Saturna już przez niewielki teleskop jako „gwiazdkę” o jasności około 8 magnitudo. Księżyc obiega planetę po orbicie o promieniu około 1’222’000 kilometrów z okresem około 16 dni. Ma średnicę 5150 kilometrów i masę około 1,3*1023 kilogramów.

Autor

Michał Matraszek

Komentarze

  1. xyz    

    Znowu jedyny — „i jako jedyny księżyc posiada atmosferę” Juz w kilku poprzednich newsach ustalilismy ze nie jest jedynym ksieżycem z atmosfera.

  2. astrofan    

    Czytaj uważnie. — „i jako jedyny księżyc posiada wyraźną, stosunkowo gęstą atmosferę”
    Nie wyklucza to istnienia innych księżyców z atmosferami, ale zdecydowanie wyróżnia Tytana na tle pozostałych. Z tego, co wiem pozostałe mają atmosferę szczątkową o ile w ogóle ją mają.

    1. Leszek B.    

      * * * — Czytelnik czytał uważnie, to ja w międzyczasie poprawiłem 😉
      Dziękuję za uwagi,

      Pozdrawiam

  3. Anonymous    

    +++ — „Przez wiele lat zajmował się matematykę,” literówka

Komentarze są zablokowane.