Prezentowane zdjęcie przedstwia górne warstwy atmosfery Tytana w kolorach naturalnych. W tym miejscu cząstki matanu rozbijane są przez słoneczne promieniowanie ultrafioletowe, w wyniku czego powstaje etan i acetylen. Powstała mgła rozprasza światło niebieskie i ultrafioletowe, dzięki czemu nawet na mniejszej długości fali (na której wykonano zdjęcie), złożona struktura warstwowa atmosfery jest dobrze widoczna.

W dolnych warstwach atmosfery mgła przeradza się w otulający księżyc smog, w skład którego wchodzą złożone cząsteczki organiczne. Ta gruba, pomarańczowa warstwa absorbuje widzialne promieniowanie Słońca, tak że tylko około 10 procent światła przedostaje się na powierzchnię księżyca. Smog nieskutecznie natomiast odbija promieniowanie podczerwone (ciepło) pochodzące z powierzchni. Dlatego, mimo że Tytan posiada znacznie grubszą atmosferę niż Ziemia, efekt cieplarniany jest to istotnie słabszy.

Autor

Anna Marszałek