Opracowywanie danych uzyskanych przez próbnik Huygens podczas opadania w atmosferze Tytana jest w pełnym biegu i możemy już oglądać pierwsze fascynujące widoki tego tajemniczego świata. Naukowcy opracowali dane z radiometru spektralnego Descent Imager Spectral Radiometer, które pozwoliły stworzyć mozaikę powierzchni księżyca w projekcji „stereograficznej” i „gnomonicznej”.

Huygens, amerykańsko-europejski próbnik, którego na Tytana zawiozła „na barana” sonda Cassini, wykonał serię zdjęć, gdy wirował opadając z wysokości około 20 kilometrów w atmosferę Tytana. Działo się to 14 stycznia 2005 roku. Zdjęcia były wykonywane trójkami, stopniowo powierzchnia coraz bardziej przybliżała się. Zdjęcia częściowo się pokrywają, co wynika z rotacji próbnika podczas lotu oraz nachodzeniem na siebie pól widzenia kamer. Naukowcy szukali na zdjęciach podobnych cech, na podstawie których mogli złożyć mozaikę.

Trójwymiarowe struktury można na wiele sposobów przedstawić na dwuwymiarowym zdjęciu. Różne rodzaje projekcji mogą bardziej lub mniej realistycznie oddawać takie cechy obiektu rzeczywistego jak rozmiar, odległości i perspektywa. Jednym z rodzajów projekcji jest projekcja stereograficzna, wykorzystywana również przy tworzeniu map Ziemi oraz nieba. Projekcja gnomoniczna z kolei sprawia, że powierzchnia wydaje się płaska. Ten rodzaj map jest wykorzystywany w nawigacji i awionice do określenia najkrótsze trasy pomiędzy dwoma punktami. Na brzegach obrazu pojawia się jednak wtedy wiele zniekształceń rozmiaru.

Na ujęciu stereograficznym, jasny obszar na górze zdjęcia znajduje się wyżej niż reszta terenu, pokrywają go ciemne linie, które przypominają kanały odpływowe. Prowadzą one w dół do czegoś, co przypomina linię brzegową z deltami rzek oraz łachy piasku. Kanały te interpretuje się obecnie jako linie wyrzeźbione przez płynący metan. W niektórych przypadkach metan mógł pochodzić z opadów, co prowadziłoby do powstania gęstej sieci wąskich kanałów budujących rozgałęzienia pod ostrym kątem. Inne linie mogą powstać na skutek podziemnych wycieków metanu. Te tworzą krótkie i szeroki kanały łączące się pod kątem 90 stopni.

Największy z kanałów podeszczowych można znaleźć na zdjęciu na godzinie 12. Jego początek (koniec) jest przy linii brzegowej, a sam kanał rozciąga się na lewo od niej. Największy kanał wyciekowy można znaleźć na godzinie dziewiątej, jest to linia prosta biegnąca w górę, lekko w lewo. Ciemna, szeroka smuga na zachód od kanału (czyli pod kanałem), to prawdopodobnie główny kanał zbiorczy, który wylewa się na błotniste równiny niecki jeziora.

Jasne kształty na północnym wschodzie i wschodzie mogą być krawędziami żwiru lodowcowego, który wznosi się nad otaczającymi go równinami. Uważa się, że Huygens wylądował na południowy zachód od półkolistego kształtu. Nie wyjaśniono natomiast czym są jasne i ciemne plamy znajdujące się bardziej na południu.

Powierzchnia księżyca Saturna Tytana widziana przez opadający próbnik Huygens z wysokości około 800 metrów. Na mozaikę złożyło się 17 trójek zdjęć wykonanych przez instrument DISR. Ukształtowanie terenu przedstawiono w projekcji gnomonicznej.

Na zdjęciu w projekcji gnomonicznej czas lądowania zbliża się nieubłaganie, struktury stają się wyraźniejsze. Północ na zdjęciu jest u góry. Od dolnego lewego rogu, do prawego górnego ciągnie się wzgórze z głazów polodowcowych prześwitujących przez ciemniejszą materię jeziorną.

Takie struktury polodowcowe, jak się uważa, hamują główny przepływ z zachodu, prowadząc do zbierania się cieczy w jeziorze na północnym zachodzie oraz gromadzenia się ciemnego materiału. Przesączanie się cieczy w kierunku południowo wschodnim pomiędzy materią lodowcową prowadzi do powstawania kanałów.

Autor

Anna Marszałek

Komentarze

  1. Scorus    

    Błędy — Pod zdjęciem – spektrometr radarowy. Po pierwsze zdjęcia były wykonywane przez trzy kamery wchodzące w skład instrumentu DISR. A po drugie w jego skład wchodził tarze nie spektrometr, ale radiometr, i nie radarowy, ale podczerwony.

    Na dole newsa – przepływ wody. Oczywiście chodzi o przepływ ciekłego metanu. To zapewne jest literówka.

    Na stronie Cassiniego (http://saturn.jpl.nasa.gov/home/index.cfm) te same mozaiki są także dostępne w większej rozdzielczości, z zaznaczonym kierunkiem północnym, i ze strefą lądowania na mozaice w żucie stereograficznym.

  2. Karol Czajkowski    

    Oczywiście — Oczywiście w ŻUCIE

    1. Scorus    

      A o co Ci chodzi

      > Oczywiście w ŻUCIE

      Ja zakomunikowałem tylko obecnośc kilku błędów dotyczących instrumnetu.

Komentarze są zablokowane.