Ostatnie obserwacje Charona przechodzącego przed odległą gwiazdą, pomogą astronomom zrozumieć ten księżyc Plutona. W dniach 10 – 11 lipca 2005 roku, astronomowie z Instytutu Technologii w Massachusetts (MIT) i z College’u Williams udali się do Chile aby obserwować księżyc Plutona, Charon, mijający gwiazdę, znajdującą się w odległości około 1000 lat świetlnych. Zdarzenie to jest typem zaćmienia znanego jako zakrycie – kiedy jeden obiekt przysłania całkowicie inny. Daje to astronomom szansę na zbadanie sposobu w jaki gwiazda, zwana C313.2, zostaje przyćmiona. Te pomiary mogą zweryfikować obecność atmosfery wokół Charona.

Tłumaczenie: Marta Bartczak

Pomimo małych rozmiarów Charona – jego średnica wynosi 1100 km – i słabej grawitacji, niska temperatura księżyca utrzymuje gazy blisko powierzchni. Zespół zbadał podobny proces globalnego ocieplenia, który utrzymuje atmosferę Tritona, jednego z księżyców Neptuna. Z powodu podobnych warunków w części układu słonecznego, w jakiej znajduje się Pluton (temperatura -235 stopni Celsjusza), zespół uważa, że Charon także może posiadać atmosferę.

MIT

Najjaśniejszy obiekt w samym centrum to Pluton, a na lewo poniżej widać gwiazdę C313.2, która podczas zarycia znika, w jej miejscu widoczny jest jedynie słabszy sygnał pochodzący od Charona.

Jednak, jak mówi lider zespołu College’u Williams, Jay Pasachoff, „Będziemy oceniać obserwacje aby zobaczyć, czy po komputerowej symulacji, jest jakiś znak atmosfery. Nic bezpośrednio nie było widoczne, w przeciwieństwie do obserwacji atmosfery Plutona w 2002 roku„.

Zespół z MIT obserwował zaćmienie za pomocą czterech różnych teleskopów w Chile. Ponad 100 metrowa powierzchnia teleskopów obserwowała zdarzenie: 6,5-metrowy Clay Telescope i 2,5-metrowy DuPont Telescope w Obserwatorium Las Campanas, 8-metrowy Gemini South w Cerro Pachon i 0,8-metrowy teleskop w Obserwatorium Cerro Armazones Katolickiego Uniwersytetu Chilijskiego Północy w pobliżu Cerro Paranal.

Te teleskopy zostały wybrane ponieważ są w linii północno – południowej, która może przechwycić ścieżkę cienia Charona. „Jednak pas zakrycia był wyznaczony z niedokładnością setek kilometrów, nawet w dniu zjawiska” – przyznaje Pasachoff. – „Z wielką ulgą stwierdziliśmy po zjawisku, że wszystkie nasze teleskopy zaobserwowały zjawisko„.

Oprócz lepszego zrozumienia atmosfery Charona, obserwacje powinny dostarczyć więcej szczegółów na temat rozmiarów i gęstości odległego księżyca. „Mamy doskonałe obserwacje” – stwierdził Pasachoff.

W 1980 roku, astronomowie obserwowali podobne zdarzenie, ale za pomocą tylko jednego teleskopu i za pomocą mniej skomplikowanego sprzętu.