Sonda Cassini dostarczyła nam nowych zdjęć Saturna i jego księżyców – w szczególności Tytana. Tym razem, po półtora roku krążenia na orbicie planety, statek rozpoczął fotografowanie północnej półkuli Saturna.

Na północnej części planety króluje zima, w przeciwieństwie do nasłonecznionej południowej półkuli. Zdjęcie pokazuje wyraźne chmury w atmosferze.

To oryginalne zdjęcie z 2 stycznia 2006 wykonane przez sondę Cassini pokazuje trzy księżyce Saturna ułożone w prawie idealnej linii pierścieni planety. Od lewej są to: Dione, Prometeusz i Epimeteusz.

Natomiast ten obrazek sonda wykonała 2 stycznia 2006 roku. Widzimy na nim trzy księżyce Saturna – od lewej: Dione, Prometeusza i Epimeteusza ustawione niemal idealnie w rządku. Linia na zdjęcia to, jak można się domyślić, pierścienie Saturna.

Zdjęcie wykonane 6 stycznia 2006 z odległości około 2,7 mln km przez sondę Cassini pokazuje dwa księżyce – Tytana (większy, ciemniejszy) i Tetydę (mniejszy, pojaśniony).

Kolejną fotografią przedstawiającą księżyce „Władcy Pierścieni” jest ta ukazująca Tytana i Tetydę (specjalnie rozjaśnioną). Na zdjęciu dokładnie widać różnice w budowie powierzchni tych ciał. Tytan posiada grubą atmosferę, w której potencjalni intruzi spalają się. Tetyda natomiast posiada tylko cieniutką warstewkę gazów, dlatego inne ciała mogą łatwo przedostać się na powierzchnię księżyca. Dowodem tego może być duży krater – Odyseusz – dobrze widoczny na tym zdjęciu.

Zdjęcie wykonane 13 stycznia w podczerwieni przez sondę Cassini z odległości około 1,3 mln km. Na jeden piksel przypada około 7 kilometrów. Widać wyraźne struktury w budowie księżyca – łuk Hotei, pojaśniony teren – Xanadu, a także krater Menrva.

To już ostatnie zdjęcie z Cassiniego, o którym jak na razie mamy informacje. Na wykonanej 13 stycznia fotografii widzimy Tytana w pełnej okazałości. Nieznacznie po prawej znajduje się bardzo jasny łuk „Hotei” (Hotei arcus), nazywany żartobliwie przez niektórych „Uśmiech” (the Smile). Całe zdjęcie ukazuje bielszy region Xanadu, powyżej którego widać ciemniejszy krater Menrva.

Autor

Marta Kubacka