Na wykonany przez europejską sondę SMART-1 zdjęciu powierzchni Księżyca widoczne są przecinające się linie, które okazują się być pochodzenia tektonicznego i sięgają czasów, gdy ziemski satelita był jeszcze aktywny tektonicznie.
Na Księżycu miejsca aktywne tektonicznie istniały przez długi okres w jego historii. Dynamika tektoniczna była wynikiem napięć pochodzących od sił pływowych oraz działalności wulkanicznej wewnątrz Księżyca, które miały miejsce w okresie najpóźniejszej aktywności tektonicznej związanej z powodziami lawowymi w Oceanie Procellarum.
Uważa się, że Księzyc był aktywny tektonicznie przez 2 miliardy lat, w okresie od 4 do 2 miliardów lat temu (wiek satelity szacuje się na 4,5 miliarda lat). Geologicznie najmłodsze bazalty znajdują się w Oceanie Procellarum w okolicy krateru Lichtenberg i pochodzą sprzed „zalediwe” miliarda lat. Nie wiadomo jednak ile trwał ten najmłodszy okres lawowego wulkanizmu.
Fakt, że zmarszczki przecinają krater, wskazuje, że do ich powstania doszło już po uformowaniu się krateru. W ten sposó naukowcy mogą określić relację czasową pomiędzy poszczególnymi tworami.
Sfotografowany krater to De Gasparis, znajdujący się w pobliżu Morza Wilgoci (Mare Humorum), na 51,2 stopniu długości zachodniej i 26 stopniu szerokości południowej Księzyca, w dolnej lewej części jego tarczy obserwowanej z Ziemi. Średnica krateru to około 30 kilometrów, jest on widoczny z Ziemi gołym okiem. Krater De Gasparis został nazwany po włoskim astronomie Annibale de Gasparis (1819-1892), kierowniku obserwatorium w Neapolu.
Zdjęcie krateru Lichtenberg znajdującego się w obrębie Oceanu Procellarum, wykonane przez kamerę Advanced Moon Imaging Experiment (AMIE) znajdującą się na pokładzie sondy SMART-1. Zdjęcie zostało wykonane z odległości około 2100 kilometrów od Księżyca. Rozdzielczość zdjęcia to około 190 metrów na piksel. Obok młodego krateru Lichtenberg widoczne są krawędzie prawie zatartego krateru-ducha, który był spektrometru podczerwonego sondy.
Z kolei krater Lichtenberg, znajdujący się na innym zdjęciu wykonanym przez sondę, jest młodszy niż otaczające go morze zastygłej lawy. Na podstawie pomiarów stwierdzono, że dno tego krateru leży poniżej powierzchni lawowej równiny. Warto również zwrócić uwagę na krater-duch, widoczny jako kolisty obrys tuż obok Lichtenberga. Jest on prawie całkowicie pokryty geologicznie młodszą lawą. Krater Lichtenberg został nazwany po niemieckim profesorze fizyki Christophie Lichtenbergu (1742-1799).
