Astronomowie zaobserwowali pulsar okrążany przez gwiazdę towarzyszącą, który zwiększył tempo swojej rotacji do 592 obrotów na sekundę. Po raz pierwszy udało się zobaczyć proces tworzenia milisekundowego pulsara. Obserwacje potwierdziły wcześniejszą teorię o powstawaniu tego typu obiektów.

Pulsary są szybko rotującymi gwiazdami neutronowymi, które powstają w wyniku wybuchu masywnych gwiazd jako supernowe. Początkowo obracają się zwykle kilka – kilkadziesiąt razy na sekundę, wysyłając w naszą stronę promienie radiowe lub rentgenowskie przy każdym obrocie. Z upływem czasu powoli zmniejszają tempo rotacji, jednak znane są również stare pulsary obracające się szyciej niż jakiekolwiek inne. Proces ich powstawania do tej pory był zagadką. Nowe obserwacje, prowadzone w ostatniej dekadzie, pozwoliły ją rozwiązać.

Pulsar J1023 został odkryty w 2007 r. przez radioteleskop Green Bank Telescope w USA. Okazało się jednak, że obiekt ten, w nieco innej postaci, był obserwowany już wcześniej. Po raz pierwszy zauważyło go obserwatorium Very Large Array w 1998 r. Rok później dzięki programowi przeglądu nieba SDSS (Sloan Digital Sky Survey) stwierdzono, że jest to gwiazda podobna do Słońca. W 2000 r. zauważono zmiany w obiekcie – powstał otaczający gwiazdę dysk akrecyjny, jednak w 2002 r. już tego dysku nie było. Obecnie widzimy w tym miejscu bardzo szybko rotujący pulsar. Towarzyszy mu gwiazda o masie 0,5 masy Słońca, okrążająca pulsar w godzinę i 45 minut. Co spowodowało taką drogę ewolucji?

Teoretyczny model powstawania milisekundowych pulsarów mówi, że są one napędzane przez materię spływającą od gwiazdy towarzyszącej, tworzącą dysk akrecyjny. Podczas samego procesu przyspieszania gwiazdy fale radiowe wysyłane przez pulsar zanikają, jednak kiedy dysk akrecyjny zniknie (cała materia opadnie na gwiazdę neutronową), pojawiają się one znowu.

Nigdy wcześniej nie zauważono dysku akrecyjnego wokół żadnego pulsara milisekundowego. Znane były za to rentgenowskie układy podwójne o małej masie (low-mass X-ray binary – LMXB), składające się z gwiazdy neutronowej oraz niewielkiej gwiazdy ciągu głównego, która przekazuje masę swojemu towarzyszowi, tworząc wokół niego dysk akrecyjny. Obiekty takie nie emitują promieniowania radiowego. Obserwacje J1023 wskazują, że układy tego typu są jednym ze stadiów powstawania pulsarów milisekundowych.