Trzeci tydzień sierpnia przyniesie poranne spotkanie Księżyca z Wenus i M44. Noce będą ciemne, ponieważ 20 sierpnia Księżyc będzie w nowiu. Natomiast poniedziałek 17 sierpnia to dzień, w którym w opozycji będzie ostatnia planeta Układu Słonecznego.
Trzy dni po Jowiszu w Opozycja Neptuna wśród gwiazd Koziorożca„>opozycji znajdzie Neptun. Tego dnia planeta będzie wschodzić o zachodzie Słońca, zaś zachodzić o wschodzie, zajmując najwyższe położenie na niebie około północy. Oznacza to tyle, że Neptun będzie widoczny przez całą noc i ten tydzień będzie odznaczał się najlepszymi warunkami obserwacyjnymi planety w ciągu roku.
Neptun w najbliższych dniach będzie świecił z jasnością +7,8 magnitudo, przebywając około 1° na zachód od gwiazdy μ Capricorni oraz jednocześnie około 3,5 stopnia na północny wschód od Jowisza.
W przeciwieństwie do Neptuna największa planeta Układu Słonecznego jest widoczna z łatwością, ponieważ do wschodu Księżyca i Wenus będzie najjaśniejszym obiektem na nocnym niebie. Jowisz jest obecnie zaledwie kilka dni po opozycji, dlatego ma dużą jasność (-2,9 magnitudo) oraz średnicę kątową (49″), która pozwala próbować dostrzec szczegóły na jego powierzchni już przez lornetki z kilkunastokrotnym powiększeniem.
Mapka pokazuje położenie Urana w trzecim tygodniu sierpnia 2009.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Przed 22 na niebie pojawia się Uran który krąży prawie półtora miliarda kilometrów bliżej Słońca niż Neptun i w konsekwencji jest o 2 magnitudo jaśniejszy, przez co na ciemnym niebie jest możliwy do dostrzeżenia okiem nieuzbrojonym. Uran przebywa obecnie około 47' na północny zachód od gwiazdy 20 Psc (jasność 5,5 magnitudo), świecąc blaskem 5,7 magnitudo (czyli zauważalnie słabiej od wspomnianej przed chwilą gwiazdy).
Mapka pokazuje położenie Księżyca, Wenus i Marsa w trzecim tygodniu sierpnia 2009.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Najbliższe 4 miesiące stanowią czas, w którym bardzo dobrze jest widoczny Księżyc zbliżający się do nowiu. W tym okresie również bardzo dobrze jest widoczne wtedy światło popielate, czyli część Księżyca, która jest oświetlona przez światło odbite od Ziemi, a nie bezpośrednio przez Słońce.
W poniedziałkowy poranek będzie można zobaczyć naturalnego satelitę Ziemi między Marsem a Wenus. Od Czerwonej Planety Księżyc będzie dzieliło ponad 14°, natomiast Wenus znajdzie się trochę ponad 10°. Tego ranka około półtora stopnia na wschód od Księżyca będzie Mebsuta (ε Gem), jedna z jaśniejszych gwiazd konstelacji Bliźniąt (jasność +3 magnitudo). Tym razem jednak do zakrycia nie dojdzie.
We wtorek 18 sierpnia odległość Wenus – Księżyc zmniejszy się do niecałych 4°, natomiast następnego ranka Księżyc na około 32 godziny przed nowiem (faza 2%) przejdzie około 4° na południe od gromady otwartej gwiazd M44, zaś półtora stopnia bliżej będzie gwiazda Asellus Australis (δ Cancri, jasność 4 magnitudo). Jednak ze względu na zbliżający się świt do dostrzeżenia gromady warto posiłkować się przynajmniej lornetką.
