Księżyc powoli przemieszcza się na niebo poranne, przechodząc przez III kwadrę w sobotę 6 lutego. Po drodze odwiedzi Saturna, Spikę i jasne gwiazdy w Skorpionie. Na wieczornym niebie ostatnie dni widoczności Jowisza, a przez całą noc widoczny jest Mars.
Przez najbliższy tydzień Srebrny Glob będzie wędrował przez gwiazdozbiory Lwa, Panny, Wagi i Skorpiona. Z każdą nocą będzie świecił coraz słabiej (w związku ze zmniejszaniem się fazy) i będzie wschodził wyraźnie później, ponieważ Księżyc przejdzie na południową półkulę nieba i każdej kolejnej nocy będzie coraz niżej nad horyzontem.
We wtorek i środę Księżyc odwiedzi Saturna. Planeta obecnie świeci z jasnością +0,7 magnitudo, a średnica kątowa jej tarczy ma wielkość 19″. Saturna odnajdziemy około 15' na północny zachód od gwiazdy Zaniah.
We wtorek 2 lutego nad ranem odległość Księżyca do Saturna będzie wynosić 13°, natomiast dobę później – około 9,5 stopnia.
W czwartek 4 lutego Srebrny Glob będzie przechodził około 4° na południe od Spiki – najjaśniejszej gwiazdy konstelacji Panny, dzięki czemu osoby, które dopiero poznają gwiazdozbiory będą mogły łatwiej ją zidentyfikować.
Dwa dni później naturalny satelita Ziemi przejdzie już do gwiazdozbioru Wagi. Nad ranem odnajdziemy go między gwiazdami Zubenelgenubi (α Lib) a Brachium (γ Lib). Do pierwszej z wymienionych gwiazd Księżyc będzie miał ponad 7°, natomiast do drugiej – niecałe 2,5 stopnia.
Zubenelgenubi jest interesująca dla miłośników astronomii, ponieważ przez lornetkę (a w sprzyjających warunkach nawet gołym okiem) da się dostrzec, że są tam dwie gwiazdy o jasności +2,8 i 5,1 magnitudo odległe od siebie o 3'51″.
W niedzielę 7 lutego Księżyc przewędruje do gwiazdozbioru Skorpiona. Nad ranem odnajdziemy go między Dschubbą a π Scorpii (druga z gwiazd na mapce jest zasłonięta przez naturalnego satelitę Ziemi). Dschubba będzie odległa od Księżyca o 3°, π Sco o 42', natomiast gwiazda Graffias (β Sco) będzie się znajdować prawie 6° nad Księżycem.
Ostatnia z wymienionych gwiazd jest również interesujaca dla miłośników astronomii, ponieważ już w teleskopie o powiększeniu kilkudziesięciu razy rozpada się ona na dwie gwiazdy o jasnościach 2,5 oraz 4,9 magnitudo odległe od siebie o 14″.
Mapka pokazuje położenie Czerwonej Planety w pierwszym tygodniu lutego 2010.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Już od zmierzchu po wschodniej stronie nieba widoczny jest Mars. Czerwona Planeta jest kilka dni po opozycji i jej blask zaczyna niestety słabnąć. Obecnie Mars świeci z jasnością -1,2 magnitudo, zaś średnica kątowa jego tarczy osiąga 14″.
W tym tygodniu Mars ponownie zbliży się do gromady otwartej M44, ale tym razem nie przejdzie przez wnętrze gromady, lecz minie ją w odległości około 3,5 stopnia w przyszły poniedziałek.
Mapka pokazuje położenie Jowisza w pierwszym tygodniu lutego 2010.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Po drugiej stronie nieba ostatnie dni wieczornej widoczności Jowisza. Planeta zachodzi już półtora godziny po zachodzie Słońca, a o zmierzchu znajduje się mniej niż 10° nad horyzontem. Największa planeta w Układzie Słonecznego świeci z jasnością -2 magnitudo (prawie 1 magnitudo mniej niż podczas opozycji), natomiast tarcza ma rozmiary 33″ (2/3 tego, co podczas opozycji).
Mapka pokazuje położenie Urana w pierwszym tygodniu lutego 2010.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Dużo lepiej od Jowisza widoczny jest Uran. Planeta zachodzi 2 godziny po Jowiszu i w momencie pokazanym na mapce znajduje się ponad 15° nad horyzontem.
W tym tygodniu Uran świeci z jasnością +5,9 magnitudo i odnajdziemy go 2° na zachód od gwiazdy 20 Psc.
