Ten i następny tydzień będzie znakomitą okazją do odnalezienia Merkurego na niebie, ponieważ pierwsza planeta od Słońca będzie świecić mniej niż 5° od drugiej z planet – bardzo jasnej Wenus. Wieczorem można obserwować jeszcze dwie planety: Marsa i Saturna, zaś w nocy – będący blisko pełni Księżyc.
Merkury każdej kolejnej nocy będzie się znajdował wyraźnie wyżej na niebie i pod koniec tygodnia 45 minut po zmierzchu odnajdziemy go na wysokości ponad 9° prawie dokładnie nad punktem „W” widnokręgu. Jednoczeście Merkury będzie się znajdował niedaleko przebywającej w tym samym rejonie nieba Wenus. W niedzielę 4 kwietnia odległość między dwoma planetami wewnętrznymi będzie wynosić około 3°.
Mimo, że Wenus jest stosunkowo daleko od Ziemi, to i tak będzie świecić bardzo jasno, bo z jasnością -3,9 magnitudo. Duża odległość przejawiać się w małej tarczy planety (zaledwie 11″) i dużej fazie – 94%. Jednak jej duża jasność pozwoli na obserwację Wenus już niecałe pół godziny po zmierzchu i nie można jej pomylić z innym ciałem niebiańskim, ponieważ o tej porze jest za jasno, aby były widoczne inne obiekty gwiazdowe.
Z tego względu Wenus może stanowić drogowskaz do nieco trudniejszego do odnalezienia (ze względu na dużo mniejszą jasność) Merkurego. W tym tygodniu blask planety będzie bardzo duży (około -1 wielkości gwiazdowej) i w połączeniu z tym, że niecałe 5° (a w końcu tygodnia 3°) od niego będzie sie znajdowała Wenus – również nie powinno być kłopotu z jego identyfikacją.
Merkury będzie dużo atrakcyjniejszym celem dla posiadaczy teleskopów (pod warunkiem, że średnica sprzętu będzie zbliżona do co najmniej 10 cm i będzie do dyspozycji powiększenie ponad 100x), ponieważ w trakcie tygodnia – inaczej niż Wenus – znacznie zmieni się zarówno średnica, jak i faza planety. Dokładne informacje na ten temat są zamieszczone w tabeli poniżej:
| Data | Godzina | Wysokość [°] | Jasność | Faza [%] | Średnica kątowa [″] | Odległość od Wenus [°] |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 29 marca | 19:55 | 5,6 | -1,1 | 78 | 5,9 | 4,2 |
| 30 marca | 19:57 | 6,3 | -1,0 | 75 | 6,0 | 3,6 |
| 31 marca | 19:59 | 7,1 | -0,9 | 71 | 6,2 | 3,4 |
| 1 kwietnia | 20:00 | 7,7 | -0,8 | 68 | 6,3 | 3,2 |
| 2 kwietnia | 20:02 | 8,3 | -0,7 | 64 | 6,5 | 3,1 |
| 3 kwietnia | 20:04 | 8,8 | -0,6 | 60 | 6,6 | 3,0 |
| 4 kwietnia | 20:05 | 9,3 | -0,5 | 56 | 6,8 | 3,0 |
Zachęcamy do obserwacji obu planet, ponieważ kolejna tak dobra okazja ku temu nie powtórzy się zbyt szybko.
Mapka pokazuje położenie Marsa w końcu marca i na początku kwietnia 2010.
Rysunek wykonano na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Również niedługo po zachodzie Słońca, ale tym razem wysoko na niebie w kierunku południowym można odnaleźć Marsa. Czerwona Planeta w porze obserwacji Wenus i Merkurego jest blisko swojego górowania i znajduje się na wysokości około 60° nad widnokręgiem. Jednak do jej obserwacji lepiej zaczekać, aż się zrobi porządnie ciemno.
Na mapce jest pokazane położenie planety po godzinie 22:00. Do tego czasu Mars zdąży się już wyraźnie przemieścić na zachód, ale wciąż jest niewiele niżej nad horyzontem, niż w momencie górowania.
Niestety w tym tygodniu będzie można obserwować dalsze oznaki oddalania się Marsa od Ziemi (w tempie około 8 milionów km na tydzień): blask Czerwonej Planety zmniejszy się już do +0,1 magnitudo, tarcza zmniejszy średnicę do 9″, natomiast faza zmniejszy się do 91%.
Mars zbliża się do gromady otwartej gwiazd M44 i w niedzielę odległość planety od gromady będzie wynosić około 4°.
Mapka pokazuje położenie Księżyca i Saturna w końcu marca i na początku kwietnia 2010.
Rysunek wykonano na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
W drugiej części nocy (ale też już od wieczora, zwłaszcza w pierwszej części tygodnia) można obserwować Księżyc z Saturnem. We wtorek 30 marca naturalny satelita Ziemi znajdzie się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce (tak samo, jak Saturn tydzień temu), co oznacza, że będzie on w pełni i powodowane przez niego jasne tło nieba uniemożliwi obserwację słabych obiektów mgławicowych.
Pierwsze dwa dni tygodnia Księżyc zarezerwował sobie na spotkanie z planetą z pierścieniami. Niestety największe zbliżenie między oboma ciałami niebiańskimi będzie miało miejsce Saturn i Księżyc po raz drugi w tym miesiącu„>w dzień, a więc wtedy, gdy będą one pod horyzontem. My będziemy mogli zaobserwować Srebrny Glob w odległości około 11° w obu wspomnianych nocach, z tym, że w poniedziałkową noc Księżyc będzie na południowy zachód od Saturna, zaś we wtorek – na południowy wschód.
Sam Saturn świeci z jasnością +0,6 magnitudo, jego tarcza ma wielkość 19″, natomiast jego najaśniejszy księżyć Tytan największą elongację (tym razem zachodnią) osiagnie w niedzielę 4 kwietnia.
W środę 31 marca Księżyc przejdzie niecałe 4° na południe od Spiki – najjaśniejszej gwiazdy konstelacji Panny, czyli tej konstelacji, w której zachodniej części przebywa obecnie Saturn. Tym razem będziemy mogli obserwować oba ciała niebiańskie podczas ich maksymalnego zbliżenia do siebie.
W piątek 2 kwietnia Księżyc przewędruje do gwiazdozbioru Wagi. Jego faza zmniejszy się już do 89% i nad ranem odnajdziemy go około 3° na północ od gwiazdy Brachium (γ Librae). Tutaj również można będzie obserwować maksymalne zbliżenie się Księżyca do wspomnianej gwiazdy.
Dobę później naturalny satelita Ziemi na króko wejdzie do konstelacji Skorpiona i o godzinie pokazanej na mapce znajdować się będzie nieco ponad 10° nad horyzontem, mniej więcej 5° na zachód od Antaresa – najjaśniejszej gwiazdy tego gwiazdozbioru.
Ostanią noc tygodnia Księżyc spędzi w następnej konstelacji, przez którą przechodzi Słońce. Będzie to Wężownik – gwiazdozbiór trochę pokrzywdzony, ponieważ niezaliczany do zodiaku mimo, że Słońce przebywa w nim dłużej (i to znacznie), niż w poprzedzającym go Skorpionie. Faza Srebrnego Globu zdąży do tego czasu zmniejszyć się do 72%.
