Wraz z początkiem lipca kończy się dobry okres wieczornej widoczności planet i Księżyca. Skutkuje to tym, że Księżyc przez ponad tydzień po nowiu będzie widoczny słabo. Niewiele lepsze są warunki obserwacji planet przebywających blisko Słońca, czyli Wenus, Saturna i Marsa. Poprawia się za to widoczność pary Jowisz – Uran oraz Neptuna.
W tym tygodniu Księżyc będzie zwiększał swoją fazę po niedzielnym Całkowite zaćmienie Słońca na Wyspie Wielkanocnej„>nowiu. Jednak nachylenie
Jednak już jutro można próbować odnaleźć go pod Wenus. Lecz nie będzie to takie proste, ponieważ pół godziny po zachodzie Słońca (na tą porę jest wykonana mapka) planeta będzie znajdowała się nieco ponad 8° nad widnokręgiem, zaś Księżyc w fazie 13% będzie jeszcze około 5,5 stopnia niżej.
Łatwiejszy do odnalezienia Księżyc będzie w czwartek 15 lipca, gdyż o tej samej porze znajdował się będzie prawie 13° nad horyzotem. Jednocześnie jego faza wzrośnie do 22% i oddali się on od Wenus na ponad 10°. Tego samego dnia Księżyc przejdzie pod Marsem. Również w odległości 5,5 stopnia.
Widoczne wieczorem planety będą już całkiem blisko siebie i pod koniec tygodnia odległość Wenus do Marsa zmniejszy się do 14°, natomiast odległość Mars – Saturn będzie wynosić niecałe 7°. Jasności, średnice tarcz i fazy planet będą następujące: Wenus – jasność -4,1 magnitudo, średnica 18″, faza 63%; Mars: jasność +1,4 mag, średnica 5″, faza 92%; Saturn – odpowiednio +1,1 wielkości gwiazdowej, 17″ i 100%. Maksymalna elongacja Tytana (wschodnia) wypada w tym tygodniu w piątek 16 lipca.
Mapka pokazuje położenie Księżyca oraz Wenus, Saturna i Marsa w trzecim tygodniu lipca 2010.
Rysunek wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
W drugiej części tygodnia Księżyc odwiedzi gwiazdozbiór Panny. W piątek 16 lipca faza Srebrnego Globu wzrośnie już do 32%, a wieczorem odnajdziemy go 8° pod Saturnem.
Sobota i niedziela zastaną Księżyc w sąsiedztwie Spiki – najjaśniejszej gwiazdy konstelacji. 17 lipca Srebrny Glob będzie się znajdował 7,5 stopnia od wspomnianej gwiazdy, zaś dobę później też 7,5 stopnia, lecz po stronie wschodniej.
Mapka pokazuje położenie Neptuna w trzecim tygodniu lipca 2010.
Rysunek wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Po zapadnięciu zmroku można obserwować trzy kolejne planety Układu Słonecznego. Najpierw nad horyzontem pojawia się Neptun, który wschodzi około godziny 22:20. Planeta świeci z jasnością +7,8 wielkości gwiazdowej i znajduje się między gwiazdami μ Capricorni (na mapce tuż pod literą „n” w słowie „Neptun”) a 38 Aquarii. W tym tygodniu planeta będzie znajdowała się 2° i 15' na zachód od drugiej z wymienionych gwiazd.
Mapka pokazuje położenie Jowisza i Urana na tle gwiazdozbioru Ryb w trzecim tygodniu lipca 2010.
Rysunek wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Około godziny po Neptunie wschodzą Jowisz z Uranem. Planety oddalają się od siebie i pod koniec tygodnia dystans między nimi zwiększy się do 2° i 44'. Jowisz świeci obecnie z jasnością -2,6 magnitudo, a jego tarcza ma już prawie 44 sekundy kątowe średnicy. W przypadku Urana jaśność osiągnie wartość 5,8 wielkości gwiazdowej.
Do niedzieli 18 lipca z Polski będą widoczne następujące zjawiska w układzie księżyców galileuszowych:
- 15 lipca, godz. 1:37 koniec zakrycia Europy przez Jowisza,
- 15/16 lipca od wschodu Jowisza Ganimedes na tarczy planety,
- 16 lipca, godz. 2:06 zejście Ganimedesa z tarczy,
- 17 lipca, godz. 1:54 wejście Io w cień planety (poczatek zaćmienia),
- 17/18 lipca od wschodu Jowisza cień Io na tarczy planety,
- 18 lipca, godz. 0:20 wejście Io na tarczę planety,
- 18 lipca, godz. 1:17 zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
- 18 lipca, godz. 2:34 zejście Io z tarczy Jowisza.
