Księżyc zbliża się do nowiu, który wypada w sobotę 30 lipca o godzinie 20:40. Przez pierwsze kilka dni tego tygodnia będzie można go obserwować niewiele przed wschodem Słońca. Księżyc oddali się od Jowisza, ale za to zbliży do Marsa. Na wieczornym niebie coraz gorsze warunki widoczności Saturna.

Księżyc wschodzi obecnie po północy i każdej kolejnej nocy jego wschód będzie następował wyraźnie później mimo tego, że w tym tygodniu zajmował on będzie najbardziej na północ wysunięte położenie w trakcie swego comiesięcznego okrążania Ziemi. Obserwacje naturalnego satelity Ziemi będą możliwe mniej więcej do piątku. Potem Księżyc zniknie w zorzy porannej, a wieczorem blisko nowiu jego obserwacje są bardzo trudne.

W nadchodzącym tygodniu Księżyc odwiedzi tylko dwa, ale za to dość rozległe gwiazdozbiory Byka i Bliźniąt. Poniedziałkowy poranek 25 lipca zastanie Księżyc w fazie 33% między Jowiszem a Plejadami. Od Jowisza Srebrny Glob będzie dzieliło 14°, natomiast od Plejad – 22,5 stopnia. Jasność największej planety Układu Słonecznego wynosi już -2,4 magnitudo, a jego tarcza ma wielkość 40″.

Planeta jest obecnie najjaśniejszym obiektem na porannym niebie, a w tym tygodniu zakryje gwiazdę HD 14895, której świeci z jasnością 9 magnitudo, czyli jest dostrzegalna przez większe lornetki (ale wtedy, gdy nie ma przy niej bardzo jasnego Jowisza). Do zakrycia dojdzie w poniedziałek 25 lipca, około godz. 0:55. Gwiazda zostanie odkryta około godz. 3:03, a więc nieco ponad 2 godziny później.

W układzie księżyców galileuszowych Jowisza z terenu naszego kraju będzie można obserwować następujące zjawiska:

• 25 lipca od wschodu Jowisza Europa na tarczy planety,
• 25 lipca, godz. 1:53 – zejście Europy z tarczy Jowisza,
• 27 lipca, godz. 1:30 – wejście Ganimedesa w cień Jowisza (początek zaćmienia),
• 29 lipca, godz. 1:55 – wejście Io w cień planety (początek zaćmienia),
• 29 lipca, od wschodu Jowisza cień Io na tarczy planety,
• 30 lipca, godz. 0:29 – wejście Io na tarczę planety,
• 30 lipca, godz. 0:17 – zejście cienia Io z tarczy planety,
• 30 lipca, godz. 2:37 – zejście Io z tarczy planety,
• 30 lipca, godz. 23:58 – wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
• 31 lipca od wschodu Jowisza cień Europy na tarczy planety,
• 1 sierpnia, godz. 1:46 – zejście cienia Europy z tarczy Jowisza,
• 1 sierpnia, godz. 2:05 – wejście Europy na tarczę Jowisza.

To nie koniec atrakcji tego dnia: 25 lipca mniej więcej o godzinie 0:46 Księżyc odkryje gwiazdę Botein (δ Ari) o jasności +4,3 magnitudo. Do odkrycia dojdzie przy ciemnym brzegu Srebrnego Globu, a więc będzie ono dobrze widoczne nawet przez lornetki. W poniższej tabeli zamieszczone są bardziej szczegółowe dane dla kilku miast w naszym kraju:

We wtorek rano Księżyc już minie Plejady i zbliży się do Aldebarana. Faza Księżyca spadnie do 24% i odnaleźć go będzie można między Plejadami a Aldebaranem: około 5° od gromady gwiazd i jednocześnie 8,5 stopnia od najjaśniejszej gwiazdy w Byku.

StarryNight

Mapka pokazuje położenie Księżyca i Marsa w ostatnich dniach lipca 2011 roku.

Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

W środę 27 lipca Księżyc będzie świecił jeszcze słabiej (jego faza zmniejszy się do 16%) i przesunie się kolejne kilkanaście stopni na wschód, między dwie najjaśniejsze gwiazdy Byka: Aldebarana i El Nath. O godzinie podanej na mapce Srebrny Glob znajdował się będzie mniej więcej 9,5 stopnia od α Tau i 7,5 stopnia od β Tau.

Tej samej nocy 7° na wschód od Księżyca świecił będzie Mars. Warunki widoczności Czerwonej Planety prawie się nie zmienią: jej jasność wynosi obecnie +1,4 wielkości gwiazdowej, a tarcza ma wielkość 4,4 sekundy kątowej. Obserwacje szczegółów marsjańskiej tarczy w dalszym ciągu są praktycznie niemożliwe.

W czwartek 28 lipca Księżyc minie Marsa i będzie świecił 5,5 stopnia od Czerwonej Planety. Tego dnia faza Srebrnego Globu będzie miała jedynie 8%.

StarryNight

Mapka pokazuje położenie Saturna w ostatnim dniu lipca 2011 roku.

Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Na wieczornym niebie coraz słabiej widoczny jest Saturn. Szósta planeta Układu Słonecznego znika za horyzontem około 2 godziny po Słońcu, ale ze względu na niekorzystne nachylenie ekliptyki do widnokręgu jest widoczna słabo. Saturn świeci z jasnością +1 magnitudo, a jego tarcza ma wielkość 17″.