Pomimo tego, że od nowiu Księżyca minęło już kilka dni, to początkowe dni sierpnia będą prawie tak samo bezksiężycowe, jak w końcu lipca. W środku tygodnia Księżyc przejdzie na południe od Saturna i będzie to pożegnalne spotkanie Srebrnego Globu z szóstą planetą Układu Słonecznego. Nad ranem można obserwować Jowisza z Marsem, zaś przez całą noc meteory z roju Perseidów.

Nów Księżyca miał miejsce w poprzednią sobotę, ale ze względu na niekorzystne nachylenie ekliptyki do horyzontu jego obserwacje w tym tygodniu będą trudne, gdyż naturalny satelita Ziemi będzie przebywał nisko nad widnokręgiem i będzie zachodził niedługo po Słońcu. Jego obserwacje będą możliwe dopiero od środka tygodnia.

W czwartek 4 sierpnia Księżyc będzie miał fazę 31% i zajdzie około godziny 22:00. Tego dnia będzie on przebywał w południowych regionach gwiazdozbioru Panny i godzinę po zmierzchu jego wysokość nad horyzontem będzie mniejsza niż 5°. Nieco ponad 5° na północny wschód od Księżyca będzie świecić Spika, natomiast 10,5 stopnia od Księżyca znajdował się będzie coraz słabiej widoczny Saturn. Planeta oddaliła się od Porrimy już na 2,5 stopnia i świeci z jasnością +1 magnitudo. Jednak obserwacje teleskopowe są już bardzo trudne.

Sobota 6 sierpnia zastanie naturalnego satelitę Ziemi na tle gwiazdozbioru Wagi. Jego faza wzrośnie do 54%, a wieczorem przejdzie prawie w połowie drogi między gwiazdami Zuben Elgenubi oraz Brachium. W niedzielę 7 sierpnia Księżyc dotrze do Skorpiona i w fazie 65% przejdzie nieco ponad pół stopnia do Dschubby – jednej z gwiazd charakterystycznego łuku w zachodniej części gwiazdozbioru.

Mapka pokazuje położenie Jowisza w pierwszym tygodniu sierpnia 2011 roku. Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Przed godziną 23:00 nad horyzontem pojawia się Jowisz. Największa planeta w Układzie Słonecznym przebywa na tle gwiazdozbioru Barana i powoli zbliża się do opozycji. Dzięki temu wzrasta jasność planety (w tym tygodniu już -2,5 wielkości gwiazdowej) i jej średnica kątowa (do 41″) przez co coraz łatwiej obserwować charakterystyczne pasy na jowiszowej powierzchni.

W tym tygodniu będziemy mogli być świadkami następujących zjawisk w układzie księżyców galileuszowych Jowisza:

  • 5 sierpnia, godz. 3:48 – Io wchodzi w cień Jowisza (początek zaćmienia),
  • 6 sierpnia, godz. 1:00 – wejście cienia Io na tarczę planety,
  • 6 sierpnia, godz. 2:23 – wejście Io na tarczę Jowisza,
  • 6 sierpnia, godz. 3:10 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
  • 6 sierpnia, godz. 4:32 – zejście Io z tarczy planety,
  • 7 sierpnia, godz. 1:36 – wejście Ganimedesa na tarczę planety,
  • 7 sierpnia, godz. 1:52 – wyjście Io zza tarczy planety (koniec zakrycia),
  • 7 sierpnia, godz. 3:11 – zejście Ganimedesa z tarczy planety,
  • 8 sierpnia, godz. 1:51 – wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
  • 8 sierpnia, godz. 4:21 – zejście cienia Europy z tarczy Jowisza,
  • 8 sierpnia, godz. 4:41 – wejście Europy na tarczę Jowisza.

Mapka pokazuje położenie Marsa w pierwszym tygodniu sierpnia 2011 roku. Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

2,5 godziny po Jowiszu wschodzi Mars. Czerwona Planeta oddaliła się już od Jowisza na ponad 50° i przebywa na granicy gwiazdozbiorów Byka i Bliźniąt. Jasność i średnica kątowa Marsa od zeszłego tygodnia praktycznie się nie zmieni: Mars świeci z jasnością +1,4 wielkości gwiazdowej, a tarcza ma średnicę 4,5 sekundy kątowej.

W piątek 5 sierpnia Czerwona Planeta przejdzie pół stopnia na północ od gwiazdy 1 Geminorum, która świeci z jasnością +4,1 magnitudo, natomiast 2 dni później, w niedzielę 7 sierpnia, również mniej więcej pół stopnia będzie dzieliło Marsa od jasnej gromady otwartej gwiazd M35.

Mapka pokazuje położenie radiantu Perseidów w pierwszym tygodniu sierpnia 2011 roku. Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Przez całą noc można obserwować meteory z roju Perseidów. To najsłynniejszy rój meteorów naszego nieba, ponieważ jego maksimum wypada w sierpniu, gdy noce są jeszcze ciepłe i trwa sezon urlopowy. Perseidy są słynne również dlatego, że są bardzo szybkie (ich prędkość zderzenia z atmosferą Ziemi wynosi prawie 60 km/s) i bardzo często po ich przelotach zostają smugi.

Maksimum aktywności Perseidów przypada zawsze około 12 sierpnia i w tym roku zbiega się z pełnią Księżyca, która wypada w następną sobotę 13 sierpnia. Dlatego warunki obserwacyjne w maksimum będą słabe i warto obserwować je w tym tygodniu, zanim Księżyc zacznie przeszkadzać swoim blaskiem. W okresie około maksimum można się spodziewać nawet ponad 100 meteorów na minutę, ale tydzień wcześniej również może ich być sporo.

Więcej o Perseidach można przeczytać na specjalnej stronie Pracowni Komet i Meteorów.

Autor

Avatar photo
Ariel Majcher