Zespół astronomów przy pomocy spektrografu HARPS-N odkrył planetę pozasłoneczną położoną w odległości 21 lat świetlnych od Ziemi – a teraz dzięki teleskopowi Spitzera wiemy o niej znacznie więcej.

Gwiazda HD219134 to położony w gwiazdozbiorze Kasjopei pomarańczowy karzeł na tyle jasny, że widoczna gołym okiem (~5.5 mag). Ostatnio HD219134 była obiektem badań astronomów poszukujących planet pozasłonecznych, którzy przy pomocy spektrografu HARPS-N (zamontowanego na włoskim 3.58m teleskopie Galileo, znajdującym się na kanaryjskiej wyspie San Miguel de la Palma) zaobserwowali wcześniej w tym roku zaobserwowali zmiany prędkości radialnej gwiazdy, a zatem wykryli wokół niej system planetarny.

Obliczenia orbity jednej z planet doprowadziły zespół do wniosku, że przynajmniej jeden ze składników układu – superziemia o masie 4.5 masy Ziemi – powinien przechodzić przed tarczą gwiazdy, wystąpili zatem z wnioskiem o przyznanie im kilku godzin czasu pracy z kosmicznym teleskopem Spitzera. Przy jego pomocy udało im się potwierdzić tranzyt, dzięki czemu poznaliśmy rozmiary planety (1.6 średnicy Ziemi), a przez to wiemy, że jest to planeta skalista (gęstość 6 g/cm3). Z racji ciasnej orbity (3 dni) jej powierzchnia jest zapewne rozgrzana, jest też szansa na aktywność geologiczną, co czyni z HD219134b doskonałą kandydatkę do dalszych badań.

Prócz opisywanej superziemi układ wydaje się zawierać jeszcze 3 inne planety, będzie zatem przedmiotem dalszych intensywnych badań zespołu.