Jasne polarne czapy lodowe i chmury nad żywym, rdzawym krajobrazem ukazują Marsa jako dynamiczną planetę sezonową. Taki obraz uwieczniony został przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a 12 maja 2016 roku, kiedy to Mars znajdował się 80 milionów kilometrów od Ziemi. Obraz ten ujawnia małe szczegóły o rozmiarach 32-48 kilometrów.

Artykuł napisała Jagienka Naglik.

Duży, ciemny obszar znajdujący się po prawej stronie to Syrtis Major Planum, jeden z pierwszych charakterystycznych obszarów zidentyfikowanych przez siedemnastowiecznych obserwatorów Marsa. Christiaan Huygens przyglądał się mu w celu pomiaru szybkości obrotu planety. Dziś już wiemy, że Syrtis Major to dawny, nieaktywny wulkan tarczowy. Na zdjęciu widzimy popołudniowe chmury okalające jego szczyt.

Jasny, owalny obszar na południe od Syrtis Major to basen uderzeniowy Hellas Planitia. Szeroki na 1760 kilometrów i głęboki na prawie 8 kilometrów, powstał około 3,5 miliarda lat temu w wyniku uderzenia planetoidy.

Pomarańczowy obszar widziany w centrum zdjęcia to Arabia Terra – rozległa wyżyna rozciągająca się na około 4480 km. Jej krajobraz jest zerodowany i gęsto pokryty kraterami, co może wskazywać na to, że jest to jeden z najstarszych terenów Czerwonej Planecie. Zbyt małe żeby je dostrzec, wysuszone kaniony rzeczne wiją się w całym regionie i znikają w rozległych północnych nizinach.

Na południe od Arabia Terra, ze wschodu na zachód, wzdłuż równika ciągnie się długi, ciemny obszar znany jako Sinus Sabaeus – na wschodzie oraz Sinus Meridiani – na zachodzie. Ciemniejsze obszary pokryte są skałami i drobnoziarnistymi osadami pozostałymi po lawach z wygasłych wulkanów.

Grubsze ziarnka piasku słabiej odbijają światło niż drobny pył, dzięki którym obraz Marsa zawdzięcza swój bardziej rumiany wygląd w tych obszarach, które zaobserwowane były już przez wczesnych obserwatorów planety.

Lodowa polarna czapa zmniejszyła się z powodu lata panującego na północnej półkuli. Teleskop Hubble'a sfotografował niewyraźne wczesno poranne chmury i mgłę rozciągające się wzdłuż zachodniej części półkuli.

Na widocznej półkuli Marsa znajdują się lądowiska kilku zrobotyzowanych misji NASA takich jak Viking 1 (1976), Mars Pathfinder (1997) oraz ciągle działającej – Opportunity. Lądowisko łazików Spirit i Curiosity Rover znajdują się na drugiej półkuli planety.Powyższa obserwacja dokonana została zaledwie kilka dni przed opozycją Marsa (22 maja), kiedy to Słońce i Mars znalazły się dokładnie po przeciwnych stronach Ziemi. Natomiast 30 maja Mars znalazł się najbliżej Ziemi od jedenastu lat, a odległość ta wyniosła 74,8 milionów kilometrów. Jest to najlepsza pora obserwacyjna, ponieważ planetę można zobaczyć w pełni oświetloną przez Słońce.

Nie każde opozycje Marsa są takie same. Orbita Marsa jest eliptyczna, dlatego jego odległość od Ziemi zmienia się od 56 mln do 100 mln kilometrów. Zjawisko to występuje mniej więcej co 26 miesięcy, ponieważ wędrówka Ziemi po orbicie, jak dobrze wiadomo, trwa 365 dni, natomiast Mars na tę podróż potrzebuje 687 dni ziemskich.

Autor

Avatar photo
Redakcja AstroNETu

Komentarze

  1. Ayrton    

    Miliony — „Obraz ten ujawnia małe szczegóły w granicach 32-48 milionów kilometrów szerokości.”

    Wyrzućcie te miliony :o)

    1. Michał M.    

      Poprawione! — Poprawione. Dziękujemy!
      To wszystko przez to pracochłonne przeliczanie mil na kilometry:-)

Komentarze są zablokowane.