Najnowsze obserwacje teleskopu Hubble’a pozwoliły zbadać budowę galaktyki NGC 4696 dokładniej niż było to wcześniej możliwe. Jest to galaktyka eliptyczna o niezwykłej budowie: jasne jądro otoczone jest poskręcanymi, ciemnymi włóknami materii.

NGC 4696 jest galaktyką w gromadzie w Centaurze, roju setek galaktyk utrzymywanych wzajemnie siłami grawitacji, w odległości około 150 milionów lat świetlnych od Ziemi.

Pomimo wielkości gromady, NGC 4696 udaje się wybić z tego tłumu – jest najjaśniejszą galaktyką w tym rejonie. Daje jej to miano najjaśniejszej galaktyki klastra, do którego zaliczają się największe i najjaśniejsze galaktyki w całym znanym Wszechświecie.

Galaktyka ta nie przestaje zaskakiwać. Kolejną cechą wyróżniającą jest jej rzadka budowa. Poprzednie obserwacje ujawniły kręcone włókna rozciągające się od jądra galaktyki, wyginając w ogromny, kosmiczny znak zapytania.

Zdjęcie NGC 4696 w Gromadzie Centaura

Międzynarodowy zespół naukowców pod kierownictwem astronomów z Uniwersytetu w Cambridge przeanalizował najnowsze obserwacje zebrane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a w celu głębszego zbadania struktury galaktyki. Odkryli, że włókna mają szerokość około 200 lat świetlnych i gęstość około 10 razy większą niż otoczenie. Struktury splątują się ze sobą łącząc centrum NGC 4696 z resztą otaczającego gazu.

Okazuje się, że to jądro galaktyki jest odpowiedzialne za powstanie oraz pozycję włókien. W środku NGC 4696 kryje się aktywna supermasywna czarna dziura, która zaopatruje wewnętrzne rejony w energię, podgrzewając gaz i wysyłając strumienie rozgrzanej materii na zewnątrz.

Obserwacje sugerują, że ten gorący gaz w drodze na zewnętrzne rejony galaktyki pociąga za sobą włókniste struktury. Poza tym, ruchy te rozciągają pole magnetyczne galaktyki, więżąc materię wewnątrz włókien. W samym środku NGC 4696 włókna zapętlają się i zakręcają do środka tworząc niezwykłe spiralne kształty, okrążając supermasywną czarną dziurę w takiej odległości, że są ku niej ściągane i pochłaniane.

Zrozumienie mechanizmów zachodzących w galaktykach włóknistych, takich jak NGC 4696, może pomóc nam zrozumieć, dlaczego wiele masywnych galaktyk blisko Drogi Mlecznej wydaje się być martwych. Nie tworzą nowych gwiazd korzystając z ogromnych zasobów gazu i pyłu i są wypełnione głównie starymi gwiazdami, tak jak NGC 4696. Może to być spowodowane polem magnetycznym przemieszczającym się przez galaktykę i hamującym formację nowych gwiazd.

Zbliżenie na NGC 4696 / Wyraźnie widać włókna orbitujące wokół środka galaktyki

 

Źródła:

Autor

Michał Wójcik

Komentarze

  1. krzychu01230    

    We współczesnej astronomii wszystko jest zaskakujące i nieoczekiwane, grawicentryczny model nie jest w stanie przewidzieć żadnych obserwowanych zjawisk.

    Opisane powyżej ‘splątane włókna’ nazywają się prądami Birkelanda i są znane fizykom plazmy od jakiś 100 lat. Nie mogą one łączyć centrum galaktyki z otaczającym gazem, gdyż ta materia jest w stanie plazmy a nie gazowym. Sama zaś filamentacja plazmy jest jej naturalnym zjawiskiem i jest opisana charakterystyką prądowo-napięciową wyładowań elektrycznych, zgęszczenie obszaru wynika ze skurczu Benetta i konwekcji Marklunda. Mechanizmy rządzące tymi zjawiskami są obserwowalne w laboratoriach plazmy nawet tak prostych, jak ‘kula plazmowa’; obserwujemy splątane prądy Birkelanda, generujące promieniowanie EM i będące zgęszczeniem w stosunku do otaczającego obszaru.

Komentarze są zablokowane.