Zdjęcie w tle: NASA/ESA

O obiekcie:

Osiemdziesiąty dziewiąty obiekt katalogu Messiera to galaktyka eliptyczna, należąca do Gromady w Pannie. Jest jednak położona pod takim kątem do Ziemi, że z naszej perspektywy wydaje się być idealnie okrągła. Znajduje się 50 milionów lat świetlnych od nas. Możliwe, że niegdyś była kwazarem lub galaktyką radiową, ponieważ jest otoczona kręgami gazu i pyłu, rozciągającymi się nawet do 150 tysięcy lat świetlnych od niej. Z jej środka odchodzą dżety gorących cząsteczek, długie na 100 lat świetlnych. Te ostatnie mogą być resztkami po mniejszej galaktyce, rozrywanej przez M89.

We wnętrzu galaktyki znajduje się znaczna ilość gromad gwiazd: 2000 takich obiektów przypada na zaledwie dwadzieścia pięć minut kątowych. Dla porównania, nasza Droga Mleczna może się pochwalić najwyżej dwustoma gromadami. Oprócz nich, w samym centrum M89, naukowcy odkryli supermasywną czarną dziurę, miliard razy cięższą niż Słońce.

Charles Messier odkrył M89 18 marca 1781 roku, po czym dodał ją do swojego katalogu, opisując ją jako „bladą mgławicę bez gwiazd”. William Herschel również nie dostrzegł, iż obserwowany przez niego obiekt jest galaktyką, ale w obszernych notatkach zawarł szczegółowy opis domniemanej mgławicy.

Podstawowe informacje:

  • Typ obiektu: Galaktyka eliptyczna
  • Numer w katalogu NGC: NGC 4552
  • Jasność: 10,73m
  • Gwiazdozbiór: Panna
  • Rektascensja: 12h 35min 39,8 s
  • Deklinacja: +12° 33ʹ 23ʹʹ
  • Rozmiar kątowy: 5,1ʹ x 4,7ʹ

Jak i kiedy obserwować:

M89 znajduje się nieco na południe od granicy między gwiazdozbiorami Panny i Warkocza Bereniki. Leży w około 60 procentach drogi od gwiazdy Denebola (β Leo) w Lwie do Vindemiatrix (ε Vir) w Pannie. Można ją również znaleźć 2° na zachód od gwiazdy Rho Virginis (ρ Vir). Jeśli zaś określać jej położenie na podstawie innych obiektów katalogu Messiera, znajdziemy ją 1° na północny zachód od M58 i 0,75° na południowy zachód od M90. Najlepszym czasem na obserwacje M89 jest wiosna.

Autor

Matylda Kołomyjec