Wielka Mgławica w Orionie to najjaśniejsza mgławica dyfuzyjna na niebie. Ten znajdujący się około 1 500 lat świetlnych od Ziemi obiekt jest chyba najbardziej znaną kolebką gwiazd.
Zdjęcie jest złożeniem obrazów z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a oraz Kosmicznego Teleskopu Spitzera. W zakresie widzialnym i nadfiolecie widoczne są obłoki wodoru i siarki, natomiast podczerwień odkrywa molekuły bogate w węgiel.
W Wielkiej Mgławicy w Orionie znajdują się jedne z najmłodszych gwiazd w naszej galaktyce. Podczas gdy wiek Słońca szacowany jest na kilka miliardów lat, gwiazdy mieszczące się w obszarze mgławicy mają zaledwie kilkadziesiąt milionów lat. Najbardziej znanym są te tworzące Gromadę Trapez. Swoją nazwę gromada otwarta zawdzięcza kształtowi, jaki tworzą cztery najjaśniejsze gwiazdy.
Gwiazdy w gromadzie to błękitne olbrzymy mocno promieniujące w zakresie nadfioletu. To właśnie to promieniowanie niszcząco wpływa na mgławicę, doprowadzając do rozpadu molekuł na atomy i jony, jednocześnie przyśpieszając je i tworząc wiatry cząstek. Wraz ze wzrostem temperatury i ciśnienia zjonizowanego gazu, wewnątrz mgławicy powstają gorące bańki gazu, które pękają po dotarciu do granic obłoku molekularnego, rozdmuchując go i szarpiąc jego strukturę.
