Tryton
Naukowcy zajmujący się stratosferycznym obserwatorium SOFIA przygotowują się na jutrzejsze przejście cienia największego z księżyców Neptuna – Trytona przez tarczę Ziemi. Po 16 latach znów nadarzyła się okazja by zbadać atmosferę tego satelity Neptuna. Do tej pory Tryton nie zakrył żadnej jaśniejszej gwiazdy, przez co obserwacje zjawiska okultacji były dość trudne …
Neptun, piękny i tajemniczy stróż zewnętrznych rubieży naszego układu planetarnego. Współrzędne wyliczone przez francuskiego matematyka Urbaina Le Verriera pozwoliły odkryć go we wrześniu 1846 roku. Czy zamiast kropli deszczu spadają na nim diamenty? Dlaczego wewnątrz tego ciała powstaje więcej ciepła, niż otrzymuje ono od Słońca? Jakich jeszcze sekretów wciąż strzeże …
Nowe badania, które mają zostać opublikowane w Astrophysical Journal, sugerują, że narodziny niektórych lodowych księżyców Saturna, a także jego słynne pierścienie, mogły mieć miejsce zaledwie 100 milionów lat temu, jeszcze przed panowaniem wielu dinozaurów.
Kiedy „New Horizons” po raz pierwszy przysłała nam zdjęcia pochodzące z rejonów Plutona i Charona stało się jasne, że ta jałowa ziemia wcale nie jest jałowa. Jest to kraina bogata geologicznie w liczne kratery, góry i wiele więcej...
Artykuł napisała Karolina Bargieł.
Okazało się że księżyc Nix, który został sfotografowany przez instrument Ralph, posiada rudawy obszar, który wzbudził zainteresowanie wśród naukowców misji. W czasie wykonywania obserwacji New Horizons znajdował się w odległości 165 tysięcy kilometrów od Nixa. Zdjęcie pokazuje szczegóły o rozmiarze około 3 kilometrów.
1 lipca Mark Shoewalter z Instytutu SETI odkrył w trakcie badania pierścieni Neptuna kolejny księżyc tej planety.
14 kwietnia o 20:00 Księżyc znajdzie się około 3 stopni od świecącego w Byku Jowisza. Zjawisko obserwować będziemy ponad zachodnim horyzontem.
Dobre poznanie planety jest równoznaczne z dokładnym poznaniem jej powierzchni. Poprzez mierzenie kraterów naukowcy są w stanie odkryć szczegóły dotyczące powstania i ewolucji powierzchni Merkurego - a na tej postawie wyciągać także wnioski dotyczące innych planet. Jak się to robi?
Jowisz podczas swojej młodości mógł zmigrować na orbitę o małych rozmiarach, zbliżając się do Słońca na odległość nawet 1,5 AU. Przebywając tam mógł “okraść” Marsa z budulca niezbędnego do rozrostu planety.
Jak podaje czasopismo “Nature”, Mars uformował się w ciągu dwóch do czterech milionów lat, u zarania dziejów Układu Słonecznego. Jest to czas znacznie krótszy niż w przypadku Ziemi (50 -100 mln lat). Stwierdzenie to pozwala wytłumaczyć dlaczego Mars jest taki mały (ok. 11% masy Ziemi), mimo że z dynamiki formacji planet wiemy, że ściągając na siebie planetozymale …
